اولین مواجهه با این کار از همون لحظه ورود شروع میشه با صدای آواز و ساز جمعیتِ تقریبا زیاد بازیگران.
انگار وارد یه جو خیلی دوستانه شدی و البته برخورد خیلی خوبه آقای عبدی که دلنشین هست.
در کل اینکه در طول تئاتر به کار قبلی خیلی رفرنس داده میشد برام خوشایند نبود چون حس میکردم من چیزی رو از دست دادم و الان شاید این تئاتر برام کامل نباشه ولی در کل خیلی فضای نمایش( از اون خبری نیست )رو برام تداعی میکرد.
یه جمع دوستانه که وقتی در اسپات لایت قرار میگیرن و مونولوگ میگن متوجه میشیم که با اینکه توی جمع صورت خودشون رو با سیلی سرخ نگه میدارن ولی از دورن چقدر خالی و تنها هستن و توسط دوستاشون درک نمیشن.
اون قسمت های نقد به ممیزی ها رو خیلی دوست داشتم.
اینکه یهو نقل قول های سنگین مطرح میشد و بعد وارد یه جو فانتزی میشدیم هم جالب بود و هم نه. یه جوری حس میکردی خواستن همه چی رو داشته باشن ولی این کنار هم قرارگیری فرمش در نیومده.(در کل مشکل اصلی برای من موضوع صحبت مانی و دوستاش بود که ریتم رو به ... دیدن ادامه ›› شدت مینداخت).
در آخر آقای عبدی به شوخی گفتن که دوست داشتید تو تیوال بنویسید اگه نه هم صداش رو در نیارید .من دلم نیومد چون دوست دارم با این انرژی و حال خوب کارهای بهتری ازشون در آینده ببینیم.