خسته نباشید به تیم خوب آقای اوجانی و بازی خوب ایشون و خانم ناصح
من نظر و برداشت خودمو از این نمایش بیان میکنم و شاید متفاوت باشه
این روزا ارتباط برقرار کردن با آدم ها خیلی سخت شده و حتی گاهی ورود به درون آدم ها برای برقراری ارتباطی صمیمی تر غیر ممکن
در این نمایش دکور خاصی نبود ولی یه در سفید بود که دستگیره نداشت و با نقاشی مدرن هم مزین شده بود که گویای همه چیز بود. با توجه به اسم نمایش این در از نظر من راه ورودی به "توو" ی آدم ها بود و چون دستگیره نداشت یعنی بدون در زدن نمیشه وارد شد همین طور که در خلاصه این نمایش گفته شده : شما هم میخواین برید توو؟ دیگه مثل قدیما نیست، خیلی سخت شده توو رفتن، باید پیگیر بود.
و نقاشی مدرن روی در هم نقاب مدرنی است که همه ما به صورتمون زدیم و نمیدونیم اصلا چرااا این نقاب و زدیم آیا مناسب ما هست یا نه ... مثل کسی که به تماشای گالری که دارای شاهکارهای هنر معاصر و مدرن است میره ولی هیچ دانشی در این مورد نداره و ساعت ها هم وقت میزاره ولی چیزی متوجه نمیشه ...
از طرفی خیلی هامون یاد گرفتیم تو روابط و زندگی با ذهن ادم ها بازی کنیم و این بدترین کاریه که میشه کرد و یا سلایق مون را خیلی ظریف و هوشمندانه به هم تحمیل میکنیم، قوانینی رو وضع میکنیم که بقیه رو ملزم به رعایت آن میکنیم ولی وقتی خودمون در شرایط مشابه قرار میگیریم دیگه اونو رعایت نمیکنیم.
در پایان من با این نمایش خیلی ارتباط گرفتم و پیشنهاد میکنم به تماشای آن برید.