دیشب چهارشنبه ۲۳ خرداد به تماشای نمایش «صداهایی ورای تاریکی» نشستیم.

نمایش پر از تکنیک بود. (یاد نمایش انسان‌اسب/پنجاه‌پنجاه افتادم.)
صدا، نور، حرکت، همه چیز برای تفکر کردن و لذت بردن طراحی شده بود. حرکات ریز بازیگران، صداهای پس زمینه، نور پردازی رقص‌ها، گوی رنگین...
دیالوگ‌ها ظلم ستیز و مطالبه‌گرانه بود.

دکور پویا بود و تغییر دکوری که وسط نمایش صورت گرفت خیلی قشنگ جلوه‌ای از زندان را به نمایش گذاشت. نمایشنامه به اندازه کافی گردان بودن نمایش را حفظ کرد که تا تماشاگران هر دو سمت استفاده ببرند.

مرسی که باعث شدید با هنر، شبی پر از لذت و حس‌های خوب رو تجربه کنیم.