آروند دشت آرای همین نمایش را با عنوان آواز عاشقانه دختر دیوانه در آبان سال گذشته در تاتر شهر روی صحنه برد. من آن نمایش را دیدم و با احترام به سلیقه مخاطب و صرفا برای این نمایش باید عرض کنم نوید پور فرج یک سر و گردن بالاتر از کاظم سیاحی بود. فقط قضاوت در مورد این نمایش است وگرنه بنده در جایگاهی نیستم که بخواهم در مورد سبک بازی نظر بدهم. اما نوید پورفرج درخشان نقش دن را بازی کرد. فوق العاده جدی، بیان محکم و نگاه نافذ. حتی خسرو پسیانی که در هر دو نمایش بازی کرده بود، در این نمایش بی حال تر و خسته تر بود. فقط ارتباط حسی با خواهرش بهتر برقرار کرد. خانم شاکردوست نیز از پس نقش یک دختر شیطون دانشجو بهتر بر آمد تا خانم ستاره پسیانی. منم موافق دوستانی هستم که میگن آقای سیاحی در این نمایش حال نداشت. اون اصالت یک دن یا نجیب زاده خاص را نتوانست خوب اجرا کند و من در تمام مدت یاد وقار و جدیت نوید پورفرج در اجرای قبلی بودم. در هر حال برای حس کنجکاوی نمایش را دیدم. شاید چون قبلا دیده بودم به من زیاد نچسبید. اما خدایی بازی ها روح نداشت. شاید فضا هم تاثیر دارد. دیدن تاتر در مرکز تهران و تاتر شهر خودش یک هیچ بازی را جلو می بره و شهر کتاب از همون اول دو تا گل عقبی.
خسته نباشید و خدا قوت