در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال | مهدیه سلیمانی درباره نمایش ریش آبی: نمایش با تاخیر نسبتا زیادی همراه بود. نمایشنامه نثر بسیار ساده و بی آ
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 14:11:10
نمایش با تاخیر نسبتا زیادی همراه بود.
نمایشنامه نثر بسیار ساده و بی آلایشی داشت که گاها سطحی بودن دیالوگها توی ذوق میزد، با توجه به اینکه این نمایشنامه بصورت اقتباسی از کتاب برگرفته شده، میشد تا حدی دیالوگها رو بال و پر داد و اثر دلنشین‌تری رو به نمایش گذاشت.
سیر داستان نسبتا خطی و عاری از فراز و فرود بود، در انتقال احساسات ناتوان بود و گاها تنها با اکت چهره بازیگران میشد انتقال حس ترس یا علاقه رو از یک صحنه برداشت کرد. با توجه به اینکه کتاب رو نخوندم نمیدونم نفس داستان همینقدر ساده و کلی گرایانه‌ست یا نمایشنامه نویس در قلم زدن دیالوگها و سیر تکاملی داستان کوتاهی کرده، فقط میشه گفت طی این نمایش با یک داستان رومنس-جنایی متوسط طرف هستیم که شاید نتونه هر مخاطبی رو تا آخر میخکوب نگه داره.
ستاره پسیانی رو فرد مناسبی برای این نقش نمیبینم، از نظر ادای دیالوگها، ایفای نقش‌ها و حتی تطابق ظاهری با آنچه که درباره نقشش طی نمایش توصیف میشه، اصلا پرفورمنس قانع کننده‌ای رو ارائه نداد. کاظم سیاحی به دیالوگهاش سوار بود، اکت چهره و بدن نسبتا قابل قبولی داشت و بیشتر میشد گفت نویسنده و کارگردان آنطور که باید و شاید نتونستن نقش پردازی صحیحی انجام بدن و از پتانسیهای این بازیگر استفاده کنن. اما پرفورمنس درخشان خسرو پسیانی تنها قسمت امیدوار کننده این نمایش بود، اکت بدن عالی بازیگر در کنار اندکی اگزجره نشون دادن اکت‌های چهره، یک تنه بخش بزرگی از نقص‌های این نمایش رو از دید تماشاگر مخفی میکرد. امیدوارم باز هم شاهد بازی‌های این چنینی از ایشون در نمایشنامه‌های قوی ... دیدن ادامه ›› تر باشیم.
دکور صحنه بسیار ساده و تقریبا عاری از هر گونه المان مرتبط بود.
طراحی لباسها، علی الخصوص لباس خانمها واقعا ناامید کننده بود، حتی حدس میزنم شاید عزیزان از کمد شخصی‌شون برای لباسهای این نمایش استفاده کرده باشن؛ چرا که لباس خسرو پسیانی کاملا متناسب با نقش بود، لباس سیاحی کمی مینیمالیستی و برای یک اشراف زاده اسپانیایی کمی ناکافی به نظر میرسید و لباس بانوان حتی تناسب رنگی بین بالاتنه و پایین تنه هم نداشت، چه برسه به تناسب با نقش!
موسیقی دلنشین و قانع کننده بود، نورپردازی ساده اما شارپ بود.
در کل اسامی و پیشینه بازیگران توقع رو تا حدی از نمایش بالا میبره در حالی که نمایشنامه و کارگردانی ضعیف در اغنای این توقع ناتوانه و پایان بندی هم تا حدی کلیشه‌ایه و شاید دلیل اینکه خیلی از تماشاگرها از جمله بنده تا حدی با دن هم نظر هستیم همین نقش پردازی ضعیف و پایان بندی نامناسبه.