خاکْ سفید نمونه‌ی کم نظیری از آدم های سیاه بخت است

شاید این روزها در سینمای ایران فیلم اجتماعی و عربده‌کشی به یکی از کلیشه ترین ژانرهای سینما تبدیل شده است،اما این سبک در نمایش ایرانی مهجور واقع شده، شاید بعد از همسایهٔ آقا اثر حسین کیانی،سعادت لرزان مردمان تیره روز اثر علیرضا نادری و قصه‌ی ظهر جمعه اثر محمد مساوات کمتر نمایشی باشد که به مردمان تیره روز و طبقه‌ی سیاه بخت جامعه بپردازد،اما خاک سفید نمایشنامه‌ی بی کم و کاست محمود احدی‌نیا کاملا توانسته یک درام اجتماعی با محوریت دیالوگ به نمایش بگذارد،دیالوگ هایی از جنس آدم هایی که شاید کمتر دیده باشیم اما رفته رفته آنها را درک می‌کنیم،قطعا نوشتن یک درام رئالیستی نیاز به بازی های باورپذیر هم دارد که گروه بازیگران نمایش به خوبی از پس این کار برآمده اند مخصوصا مهدی یگانه و میلاد معیری؛ناگفته نماند که کارگردانی نمایش هم کاملا هم سو با نمایشنامه‌است و توانسته شمایل یک درام رئالیستی را به خوبی به نمایش بگذارد.
این شیوه از درام نویسی مدتی‌است که در تئاتر کم‌رنگ شده‌است اما خاک سفید نمونه‌ی بسیار خوب و استاندارد از یک درام اجتماعی و واقع گرا است درامی که یک خانه‌ی تیمی در سال هفتاد و نه واقع در محله‌ی خاک سفید را هدف قرار داده و خرده روایت هایش را دل آن جای داده،خرده روایت ها از آدم هایی سیاه بخت،شخصیت ... دیدن ادامه ›› هایی که فقط به مثابه یک شخصیت نیستند و نمونه‌ای از طبقه‌ی پایین جامعه ارائه می‌دهند.
امید که از این شیوه درام نویسی استقبال بیشتری شود و اینچنین نمایش هایی مورد توجه بیشتری قرار بگیرند.