ادبیات نمایش مهمیست و دیدنش برای هر آن کس که علاقه به تاریخ دارد توصیه میشود به این دلیل که تنهآ در پی سرگرمی مخاطبش نیست بلکه از مخاطب توقع دارد و حتآ اگر آگاهی از روایات مطرح شده نداشته باشیم بعد از نمایش جبری در جهت خوانش وجود دارد لکن به نظر من اکثر اوقات تمام دانستگی مآ کامل نخواهد بود،البته این هم باید اضافه بکنم که صرف علاقه در این باب کفایت نمیکند و نیاز به اطلاعات زمینه ای را نباید نادیده گرفت...

تآتر مستند در ایران سالهاست که طفلی صغیر مانده که هر چقدر آب و نانش داده اند به همآن اندازه توی سرش هم زده اند امّا مهام میقانی با شجاعت و پشتکار به دور از هرگونه شعار این متن را مینویسد و قدمی بلند برمیدارد در مسیر تآتر مستند که گونه بسیار سختیست که نیاز به پژوهش و مطالعه زیاد دارد.
طراحی صحنه در جهت اثر و دیدنی بود،هارمونی رنگ در طراحی لباس باعث می‌شد احساس بکنم چقدر به عنوان تماشاگر برایم ارزش قائلند و آن ماسک داروغه به واقع وجد آور بود✌🏼
روایت در کلیت اجرا نقش اساسی ایفا میکرد، بازیگران به اندازه و تمیز روایتگر/پژوهشگر بودند.
دیالوگ ها اگر با دقت شنیده نمیشد از دست می‌رفت و همانند موجودی که مرگش رنج آور است در ادامه باعث مرگ نمایش میشد در نتیجه تلاش کنید حتآ یک ... دیدن ادامه ›› دیالوگ هم از دست ندهید چرآکه سوگوار خواهید شد 🩶

ارجاع میدهم به کاتالوگ اجرا که پیشنهاد میکنم دقیق و کامل خوانده شود : تاریخ یک تکه زمان بی حرکت نیست،برای بسیاری بخش عمده ای از تاریخ «عهد بوق» است؛قدیم است و در این واحد زمانیِ قدسی اتفاق ها نه در امتداد هم که بر روی هم رخ می‌دهند.

من بلیت را از گیشه تهیه کردم و همین موجب شد در ردیف هفت تماشایتان کنیم فاصله تنهآ به این جهت آزاردهنده بود که صدای بازیگر به دلیل سیستم سرمایشی سخت به منِ مخاطب می‌رسید،البته که سالن گرم بود و فکر میکنم باید موجبات صدایی رساتر برای بازیگران فراهم کنید برای مثال بلندگویی در سقف سالن نصب کنید :)