حق با شماست آقای نویسنده، تاریخ ما انتخابی است. پر است از حذف و تحریف و این ارزش نفیس متن شماست که به سراغ طرد شدگان رفته است. گویی کتابِ طلایی رنگِ خاک خورده ای را بیرون کشیده اید و پیش چشم ما ورق زدید. صفحه ای برای استوار ایوب ساقی، بزرگ مردی که در جایگاه شر تماما خیر بوده است. صفحه ای برای صدیقه دولت آبادی، فعال شجاع حقوق زنان که در زمان مشروطه فریاد زن زندگی آزادی سر داده است. بزرگانی که در تاریخ انتخابی تحمیل شده گم شده اند و شما با تئاتر زنده شان کردید. با اجرایی شایسته و در خور. اجرایی تحسین برانگیز. این متن چند لایه با سبک اجرایی متنوع بر خلاف نظر استاد در پرده اول بسیار گیرا از آب درآمده. از بازیگرانش باید گفت. هر چه اجرا از رامین سیار دشتی و الهه شه پرست دیده ام یک طرف، ادبیات طرف دیگر. درخشان بودند و نقش مهمی در زنده شدن شخصیت ها داشتند. در پایان هم به زیبایی تفاوت تئاتر تحمیلی و سفارشی با تئاتر صادق و اصیل به نمایش گذاشته شد که به نظر، اثر در ستایش خود تئاتر به پایان رسید.‌ ادبیات باید دریافت شود، سالن ۳، سالن کوچک شهرزاد هر شب نباید صندلی خالی به خود ببیند تا ادبیات مثل شخصیت هایش مظلوم نباشد. تا این بار روایت های متفاوتی به گوشمان بخورد از یارانی که نمی شناسیم.