سلام و خدا قوت به کل گروه.
بازی‌ها خوب خصوصا خانم پرور که البته جز این هم انتظاری نمی‌رفت. تمام مدت کار به شدت دلتنگ کارهای خودشون شدم. هایلات و داری داری... . طنزی که حرفی برای گفتن داشت نه مثل این کار که دیالوگ پایانی شخص کارگردان آنچه که باید نشون میداد را مستقیم پند داد و تمام. امیدوارم به زودی باز هم یک کار درجه یک با کارگردانی و نویسندگی خانم پرور روی صحنه ببینم.
متن شبهای طهرون بقدری دم دستی و ضعیف بود که با خودم فکر می‌کردم حتما اسم خانم سام را به عنوان نویسنده اشتباه در ذهنم دارم. از مجموعه باغ کتاب هم انتظارم خیلی بیشتر از این بود. از سالنی که توش کارهای مثل بورش، خبری از او نیست را دیدم توقعم چیز دیگه‌ای بود.
خلاصه که این کار سلیقه من نبود و امیدوارم به زودی باز هم کارهای مثل ریش آبی را در این مجموعه ببینم. از خانم سام هم کاری ببینم که خاطره خوش سریال‌های قدیمیشون رو برام پررنگ‌تر کنه.