دیشب به تماشای این نمایش نشستم. این اقتباس از رمان کلاسیک "جزیره گنج" رابرت لوئیس استیونسون، دریاهای آزاد را با ترکیبی عالی از ماجراجویی، درام و طنز زنده کرد.

پرفورمنس: بازیگران نقش های برجسته ای را ارائه کردند و هر بازیگر با عمق و انرژی قابل توجهی شخصیت خود را تجسم می بخشید. برای من بدون شک خسرو پسیانی در نقش ماجو توانسته بود به بهترین نحو معصومیت و شجاعت شخصیت را به راحتی به تصویر بکشد. کاظم سیاحی هم با طنازی خاص خودش روحی تازه در نیمه دوم به این نمایش دمید و مخاطب را تا آخرین لحظه مجذوب خود کرد.

صحنه و طراحی: طراحی صحنه یک جشن بصری بود تا مخاطب را به قلب داستان منتقل کند. استفاده از نورپردازی و جلوه‌های صوتی فضا را بیشتر بهبود ... دیدن ادامه ›› بخشید.

کارگردانی: برای ستاره پسیانی باید تمام قد ایستاد و جانانه کف زد. به پایان رساندن کار ناتمام پدر فقیدش، کار ساده ای نبود اما او استادانه از پسش برآمده. او به طرز ماهرانه‌ای سکانس‌های پر اکشن را با لحظاتی از درون‌نگری متعادل می‌کند و اجازه می‌دهد تا پیشرفت شخصیت‌ها به خوبی بدرخشد.


تجربه کلی: «جزیره لؤلؤ» برای طرفداران ماجراجویی و ادبیات کلاسیک نمایشی سرگرم کننده و تماشاییست. اجراهای پر انرژی، جلوه های بصری خیره کننده، و داستان سرایی گیرا، آن را به یک تجربه تئاتری فراموش نشدنی تبدیل کرده است. چه از طرفداران قدیمی رمان باشید و چه تازه وارد داستان شوید، این اقتباس مطمئناً شما را در لبه صندلی خود رها می کند و رویای گنج دفن شده و ماجراجویی در دریای آزاد را در سر می پرورانید.

در مورد چیدمان و نحو نشستن، ما در ردیف دوم بودیم و کاملا مشرف و بدون دردسر به تماشای این نمایش نشستیم.