🎭 یادمان نرفته است
بهمن و اسفند ۹۳، با ورود به بلک‎باکس تالار شمس در منطقه شمال تهران، طراحی دکوری جذاب از یک خانه قدیمی که در حیاط نقلی‎اش حوض آبی رنگی خودنمایی می‎کرد، به تماشاگران نوید اجرایی متفاوت و تجربه‎ای منحصر را می‎داد.
با نگاهی به نام بازیگران کاربلد و با سابقه تئاتری، پانته‎آ بهرام، امیر جعفری، ستاره پسیانی و نوید محمدزاده که توسط یکی از کارگردانان نسل نو تحصیل کرده در خارج از ایران، کیومرث مرادی، در کنار هم جمع شده بودند تا نمایشی ایرانی را ارائه دهند، دل هر تماشاگری قرص می‎شد که بدون شک اجرایی با کیفیت و عیار بالای تئاتری را شاهد خواهد بود.
آن زمان که با گذشت کمی از نمایش، از درون حوض آبی وسط صحنه، پانته‎آ بهرام و امیر جعفری به ناگهان خارج شدند تا دیالوگ‎هایشان را بگویند، نفس‎ها در سینه حبس شد تا از این لحظه به بعد دیگر حتی ثانیه‎ای از این اجرا از دست نرود. و براستی بازی این بازیگران مسحور کننده بود.
بله سخن از ” شکلک” یکی از برترین نمایش‎های دهه ۹۰ است که به نویسندگی نغمه ثمینی و کارگردانی موفق کیومرث مرادی و تیم بازیگران قَدَرش، در ذهن بسیاری از علاقمندان به تئاتر ماندگار شد و تا هنوز، طعم خوشش زیر زبان آن مخاطبانی که فرصت تماشای این اثر را داشتند، باقی ... دیدن ادامه ›› مانده است.
یادمان نرفته است که شکلک ، چگونه توانست با اجرای خود، متر و معیاری استاندارد از یک متن و فرم اجرایی خوب و کمدی اندازه و هدفمند را به علاقمندان هنر تئاتر به معرض بگذارد تا بعد از این کار برای هر اثر نمایشی دیگر، آنقدر سخت شود که در قیاس با این نمایش قرار بگیرد.
شکلک با قلم توانای نغمه ثمینی و مدت زمان ۹۵ دقیقه، درباره روزهای آشوب‎زده تهران است که دو جوان به خانه‎ای متروک نقل مکان کرده‎اند تا در آن زندگی ساده و مشترک‎شان را آغاز کنند. اما حضور دو روح ساکن و ارتباط‎شان با آن دو، ضمن ایجاد موقعیت‎های کمیک و جذاب، دو نسل از دو دهه‎ی متفاوت در ایران را نیز با همدیگر روبرو می‎کند تا دغدغه اجتماعی و وضعیت نابسامان امروزی نیز مورد طرح و اندیشه قرار بگیرد.
کیومرث مرادی با دانش اندوخته در سطح جهانی تئاتر، توانست شکلک را با میزانسن‎هایی فکرشده، با طراحی صحنه‎ی پیام فروتن و طراحی نور رضا خضرایی و مدیریت تولید نورالدین حیدری ماهر و با بهره از تمام صحنه و امکانات موجود، در یک انسجام قابل قبول، تولید و عرضه کند.
شکلک از آن دست نمایش‎هایی‎ست که روح زمانه در آن جاری‎ست و تاریخی برای انقضایش وجود ندارد. هر زمانی که به آن رجوع شود چه با تماشای فیلم تئاتر آن و چه در صورت بازاجراٰ، حرف‎های زیادی برای گفتن دارد.