درود🌹
اگر قراره به رابطه ی والدین با جوان ایرانی(کلیشه ی تکراری)پرداخته بشه،بهتره همه چیز در سیاهی مطلق نباشه.یکی از زیبایی های هنر مدرن این رو میشه گفت که همه چیز خیر مطلق و یا شر مطلق نیست و میانه گرایی داریم.اما در این نمایش همه چیز در نشان دادن نقش پدر و مادر،سیاهی مطلق بود.روخوانی همیشگی از مشکلات جوانان با والدین و طبق معمول گنجاندن به زور مسائل سیاسی بیش از حد چه در نمایش یا حتی رورانس.این روخوانی مشکلات چیزی هست که بسیار گفته شده ولی چیزی که کمتر بیان شده،بیان راه حل و کنش مناسب در مقابل این چرخه ست.
نور صحنه بسیار کم و ضعیف بود و برای چشم اذیت کننده بود.بازی ها ضعیف و هیچ کنترلی انگار روی صدا و ابراز احساس وجود نداشت.
فرم وقتی زیباست که در جهت مفهومی باشه وگرنه میشه حرکات بی معنی و تکراری.متن تکراری و انتخاب بازیگران ضعیف بود.
امیدوارم کارهای بهتری ازتون در آینده ببینم.