کلمات،
برای بیان احساساتم درباره تئاتر «منگی» بسیار محدوداند.
وجه متفاوتی که نظرم رو جلب کرد فرم فوق‌العاده این نمایش بود. بازیگرانی که از طریق بدن میتونستن با مخاطب ارتباط برقرار کنن.

تمام مدت مبهوت بازیگران، فرم و خلاقیت‌های صحنه بودم.کاری که میشد از تک تک صحنه‌هاش فهمید چه قدر تلاش، خلاقیت و عشق پشتش بوده، از لحظه تولدش تا روی صحنه، پایان اجرا و آخرین فریمی که برای من از این نمایش به جا موند: لبخند قشنگ بازیگر فرم و صحبت‌های جناب سعدی، کارگردانی شریف و بی‌نظیر!