نمایش رو جمعه 7 دی سانس 21 دیدم.نکته ای که به ذهنم زد این بود که تو نمایش در جایی به کتاب لولیتا اشاره میشه، درحالی‌که لولیتا در سال 1955توسط ناباکوف نوشته شده و چون این نمایشنامه اقتباسی از کتاب نازنین داستایوفسکی هست و نازنین چند ده سال قبل‌تر از لولیتا نوشته شده، علت این ارجاع رو متوجه نشدم.
در کل نمایش ارزش یکبار دیدن رو داره ولی از اونجایی که چند روز قبل‌تر نمایش مالی سوئینی رو هم بااجرای آقای ابر دیده بودم، به نظرم در خیلی از دقایق اجرا، آقای ابر بخصوص به لحاظ بیان و گفتار، از همون متد استفاده میکردند و انگار دچار یک نوع بازی تکراری شدند.
طراحی نور و صحنه رو دوست داشتم و یکی از درخشانترین لحظات نمایش و پیام اون، گرفتن آینه از طرف خانم نقوی به سمت تک تک تماشاگران بود.
در کل به تمامی عوامل، خسته نباشید میگم. کار قابل قبول و تامل برانگیزی بود