اگر کارهای قبلی آقای احدی نیا رو دیده باشید، ممکنه انتظار یک کار اجتماعی و درام رو داشته باشید. اما سبک نوشته ی آقای احدی نیا در این کار کاملا متفاوت از کارهای قبلی ای هست که ازشون دیده شده، و این بار سراغ یک متن عاشقانه و سانتیمانتالیسم رفتن.
من با دیدن آثار و نوشته های متفاوت تر از یک نویسنده کاملا موافقم و با توجه به تیغ سانسور متن رو قابل قبول دیدم.
صدای آقای بیات خیلی خوب بود و کاش بیشتر ازشون می‌شنیدیم.
بازی آقای میری رو هم دوست داشتم.
خسته نباشید میگم خدمت همگی، پاینده باشید 🌞🌞


پ.ن: امان از تماشاگر، امان.
چیپس، پفک، حرف حرف حرف ... 🤦🏻‍♀️🤦🏻‍♀️