تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
مجموعه تئاتر لبخند
تماشاخانه ملک
عمارت هما
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
تالار مولوی
تماشاخانه هیلاج
خانه هنر دیوار
خانه نمایش دا
بلک باکس ایران مال
تماشاخانه طهرانSB > com/org | (HTTPS) localhost : 08:33:42
«آینه چون نقش تو بنمود راست، خود شکن آینه شکستن خطاست»
ولی خب اینجا (آینه) یکم بیشتر از آینه است و (خود) هم اصلا قصد شکستن نداره.
یعنی دقیقا ... دیدن ادامه ›› برعکس این بیت، اصلا آینه رو اورده بود که فقط خودشو ببینه.
همیشه وقتی آدم با خودش کلنجار میره تا تصمیمی بگیره، در نهایت از بین (من) هایی که میتونه باشه در لحظه بعدی، فقط میتونه یکیشونو برداره. اما وقتی جلوی روی خودش یک (من متفاوتی) رو ببینه که تصمیم دیگه ای میگیره، خب خیلی خوشش نمیاد. مخصوصا که این من رو اورده باشه بیرون و کلی تلاش کرده باشه و قانون گذاشته باشه که دقیقا شبیه خودش بمونه. که ازین به بعد اون (من دیگری) یک خوددرگیری ذهنی نباشه و مایه آرامشش باشه. شاید برای همین بود که اون (منِ درونیِ بیرون آمده) نسبت به (من اصلی) هم حس عشق داشت هم تنفر. چون هم مثل اون بود هم نمیخواست ازین به بعد مثل اون باشه.
در پوستر کار هم احتمالا داریم (من جدید) رو میبینیم که داره از دایره احاطه شده با خط های قرمز (من اصلی) بیرون میاد.
سوای اینها، دیدگاه ها و موضوعات دیگری هم در بطن گفت و گوی دو شخصیت بود که برای من جالب بودن. بازیها، دکور و نورپردازی همگی به چشم من جذاب بودن.
فقط نمایش یکم طولانی‌تر از چیزی بود که دلم میخواست. نمایش برای من از جایی که دو شخصیت سر غذاخوردن انفرادی بحثشون شد یک پله درگیرکننده تر شد و قبل ازون رو بدم نمیومد کمی کوتاه تر باشه.
تشکر میکنم از تمام کسانی که برای این نمایش زحمت کشیدن.
شاد و آزاد باشید
پ‌ن: پشتی های صندلی های کاخ هنر... همین.
ولی خب اینجا (آینه) یکم بیشتر از آینه است و (خود) هم اصلا قصد شکستن نداره.
یعنی دقیقا ... دیدن ادامه ›› برعکس این بیت، اصلا آینه رو اورده بود که فقط خودشو ببینه.
همیشه وقتی آدم با خودش کلنجار میره تا تصمیمی بگیره، در نهایت از بین (من) هایی که میتونه باشه در لحظه بعدی، فقط میتونه یکیشونو برداره. اما وقتی جلوی روی خودش یک (من متفاوتی) رو ببینه که تصمیم دیگه ای میگیره، خب خیلی خوشش نمیاد. مخصوصا که این من رو اورده باشه بیرون و کلی تلاش کرده باشه و قانون گذاشته باشه که دقیقا شبیه خودش بمونه. که ازین به بعد اون (من دیگری) یک خوددرگیری ذهنی نباشه و مایه آرامشش باشه. شاید برای همین بود که اون (منِ درونیِ بیرون آمده) نسبت به (من اصلی) هم حس عشق داشت هم تنفر. چون هم مثل اون بود هم نمیخواست ازین به بعد مثل اون باشه.
در پوستر کار هم احتمالا داریم (من جدید) رو میبینیم که داره از دایره احاطه شده با خط های قرمز (من اصلی) بیرون میاد.
سوای اینها، دیدگاه ها و موضوعات دیگری هم در بطن گفت و گوی دو شخصیت بود که برای من جالب بودن. بازیها، دکور و نورپردازی همگی به چشم من جذاب بودن.
فقط نمایش یکم طولانی‌تر از چیزی بود که دلم میخواست. نمایش برای من از جایی که دو شخصیت سر غذاخوردن انفرادی بحثشون شد یک پله درگیرکننده تر شد و قبل ازون رو بدم نمیومد کمی کوتاه تر باشه.
تشکر میکنم از تمام کسانی که برای این نمایش زحمت کشیدن.
شاد و آزاد باشید
پ‌ن: پشتی های صندلی های کاخ هنر... همین.
خریدار سحر بهروزیان (saharb)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
از ۰۲ فروردین ۱۳۹۲
وای از پشتی ها من واقعاً دچار انحراف ستون فقرات شدم از مدیریت عاجزانه خواهشمندم این فضای هنری رو عوض کنن یکم سنتی اش کنن راه دوری نمی ره!
۳ روز پیش، سه‌شنبه
دوست‌دارم
( ۶ )
پاسخ
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۶۸۱,۰۰۰ نفر
+۲۹,۷۳۰ برنامه
+۹,۷۳۳,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۹,۱۰۱ برگه
۹,۷۷۷ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
