اون چیزی که بسیار برای من دلنشین و جذاب بود، ایجاز در متن بود. در زمانی کوتاه تاریخ کشف حجاب و پایان قاجار و آغاز پهلوی و ظلمی که در هر یک از دوره های تاریخی و حتی امروز بر زنان جامعه ایرانی روا داشته شده، تورق میشه...
همه چیز در عین سادگی و بدون اضافه گویی و گزافه گویی اتفاق میفته.... متن، کارگردانی ، صحنه ، نور و همه عناصر اصلی نمایش نیز از این ایجاز و سادگی بهره می برند. اما این سادگی باعث فقر در اجرا نمیشه بلکه به یک ویژگی جذاب تبدیل میشه که این از هوشمندی نویسنده و کارگردانه...

و در نهایت دو بازی عالی. چشم‌نواز، خوش ریتم و اندازه و پر از لحظات درخشان از سحر آقاسی و منصور صوفی...
تارتف بسیار فراتر از انتظارم بود و در لحظه لحظه اش باهاش همراه شدم، باهاش خندیدم ، بفکر فرو رفتم و به خاطر مظلومیت زنان ایرانی ، اشک ریختم...
دست مریزاد...