نمایشی داستانی با شخصیت‌پردازی‌ها و کارگردانی عالی و بازی‌های خوب.
مدت‌ها پیش موش‌ها و آدم‌ها با ترجمه‌ی پرویز داریوش را خوانده بودم و کلیتی از داستانش در ذهنم بود. بعد از دیدن این نمایش یک بار دیگر داستان را (این بار با ترجمه‌ی سروش حبیبی) خواندم و وفاداری نمایش به داستان در عین تغییرات جالبی که در متن داده شده بود، احترامم به این نمایش را بیشتر کرد (شاید برخی از این تغییرات برای حفظ انسجام اثر یه علت زمان کوتاه نمایش بود و برخی ابتکارات خاص نویسنده و کارگردان برای جذاب‌تر کردن کار. اگر توانستم در یادداشت دیگری کمی در مورد مقایسه‌ی کتاب و نمایش می‌نویسم تا این یادداشت چیزی از داستان را لو ندهد).

یکی از جذابیت‌های کار وقتی بود که صحنه باید به کلی تغییر می‌کرد و این کار که چند دقیقه طول کشید جزئی از فضاسازی نمایش شده بود.
تلاش تیم این نمایش برای نمایش درست فضای کتاب وقتی بهتر فهمیده می‌شود که تیزرهای اینستاگرامی آن را ببینیم. یکی از تیزرها بازی پرتاب نعل بازیگران را نشان می‌دهد که جایی در نمایش ندارد اما با جزئیاتی مشابه در کتاب آمده است.
نکته‌ی منفی کوچک این که برخی دیالوگ‌ها همزمان گفته می‌شدند و درست شنیده نمی‌شدند. شاید در بعضی شخصیت‌پردازی‌ها (مانند اسلیم و ویت) می‌شد ... دیدن ادامه ›› بهتر عمل کرد.

دو نکته‌ی فرعی:
- بهتر است تذکر دهید که این نمایش برای کودکان مناسب نیست. خانواده‌ای با کودک ده‌ساله‌شان آمده بودند و در صحنه‌ای کودک شگفت‌زده از اتفاقات دو بار با صدای بلند از پدرش پرسید: "مُرد؟ مُرد؟"
- فکر می‌کنم بارها باید به تماشاگران محترم تذکر داد که لطفن در طول نمایش از گوشی خود استفاده نکنید. در این نمایش نور صحنه گاهی به کلی گرفته می‌شد اما نور موبایل برخی تماشاگران کار را مختل می‌کرد! صدای آلارم و سقوط گوشی و... هم که...