امشب وسوسه ی یک رویا ,قلب بی خواب مرا تا دم یک راه کشاند ..و همان اول آن راه غریب تنش جذبه ی جسمی در باد حس آغاز مرا باز نشاند . نشمه ای در همان پیچ نخست با ندایی مملو از حس غریب , روح و ایمان مرا جان بفشاند ..
دست بر صورت خود می گیرم و به یاد همه ی خاطره ها می افتم .. با خودم می خوانم من به این راه تعلق دارم ..
دیر روزیست که شبهایم را سر بر این راه , مکرر دارم .. و صدایی هر شب غم تنهایی این جاده را می شوید .. من به این راه تعلق دارم ..
روز ها می گذرد , کاسه ی عمر به دست در سراشیبی این راه به خود می گویم رو به پایان دارم ..
اما این راه .. تک تک , این پیچ و خمش عشق بیمار مرا خوب به خاطر دارد .
من به این راه تعلق دارم .