سکوت را دوست دارم سکوت،صدای عشق است..عشقی که فاصله ها را نیز به چالش میکشد...فاصله هایی که ابهامشان،ساقه های ترد شقایق را متزلزل میکنند... و اندوهشان پوشت شب را خراش میدهند..من از همان عشقی میگویم که غرورش،بنفشه را به سخره گرفت..و کوتاه ترین شعرش،..کوچ پرستوهارا به تعویق انداخت...عشقی که پرنده را پرنده کرد.....و شاعر را شاعر....عشقی که صدای سکوتش خلوتم را شکست.....و مرا دچار کرد..که به قول استادم سهراب،دچار یعنی عاشق....و من نیز دچارم...دچار و شیدای او...و هنوز هم سکوت کرده ام...که سکوت صدای عشق است...