همه چیز ساده است... ساده ی ساده... اما یادمان نرود که گاهی اوقات زیادی ساده گرفتن، به ضرر یک کار است !!
...

این نمایش را چند روز پیش دیدم...
راستش انگیزه ی رفتنم بیشتر بخاطر هوتن شکیبا و رویا میرعلمی بود...
راستش تنها نکات مثبت نمایش هم به نظرم همان هوتن شکیبا و رویا میرعلمی بود !

اولین چیزی که آرام آرام روی اعصاب می رود و با هر چه جلوتر رفتن نمایش تمرکز تماشاگر را بیشتر بهم می زند، نامتناسب بودن سن حیاط وار و همیشه ... دیدن ادامه ›› وسیع تالار حافظ برای اجرای این نمایش ِ با دکور محدود است !... فکر می کنم تقریبا هر مخاطبی از هر قشری، با دیدن این نمایش پی به اشتباه بودن این انتخاب می برد!...
اشتباهی که با قرار دادن آن "درب"ِ بی منطق در گوشه ی صحنه، خود را کامل می کند !... مخصوصا وقتی در طول نمایش می بینی، گاهی اوقات بازیگران برای ترک صحنه، به جای باز کردن و استفاده از آن، آن درب را دور می زنند !!!
...
نمایشنامه داستان خاص و جدید و ( از نظر من ) زیبایی ندارد... یکی از همان الگو های قدیمی البته با چند دیالوگ جدید است... خیلی دوست داشتم اتفاقی در آن می افتاد که برای اولین بار می دیدم روند کلاسیک اینگونه داستان ها بهم خورده و نویسنده سنت شکنی کرده است... اما نه... اینطور نشد ! همان چیزی که پیش بینی کردم اتفاق افتاد و آخر داستان همانی شد که حدس زده بودم.
...
بازی ها (به جز خانم میرعلمی و آقای شکیبا) به نظرم معمولی و حتی گاهی اوقات ضعیف بود... وارد جزئیات نمی شوم، فقط عرض کنم که متأسفانه شبی که کار را دیدم، آقای شهراز اشتباهات زیادی داشت...
اما به هر حال،... از دیدن بازی خوب دو بازیگر مورد علاقه ام خوشحال شدم...
وقتی به رفتار های ریز و حواس جمعی همیشگی هوتن شکیبا و رویا میر علمی در حین بازیشان دقت می کردم و می دیدم به قول معروف راکورد شان را در سرتاسر کار حفظ می کنند تا نقش شان بیشتر و بیشتر باور پذیر شود، احساس لذت می کردم !

خانم میر علمی و استعدادش که جای خود... اما...
حس می کنم هوتن شکیبا به طرز خطرناکی، دارد هر بار خود را به وزنه ی یک کار تبدیل می کند !... انگار در هر نمایش و طوری که کسی متوجه نشود، اصطلاحا بازی را از بقیه بازیگران می دزدد !!
...
می ترسم !!