شاعر شدن درد است .

شعر درد است

و دردها به درد کسی نمی خورند .

باید درد ها را با پرنده ها و سگها ، با دیوارها قسمت کرد .

وقتی هیچ کس نمی ارزد به شعر شدن توی دستهایت ،

باید نشست

و های هق زار زد .

وقتی هیچ کجای دلت ،

هیچ کجای سرت ،

هیچ کجای شهرِ پا تا به سر در نکبتت چیزی برای لبخند زدن پیدا نمی شود .

(مهدیه لطیفی)