این شیوۀ نمایش را دوست ندارم. بازیگران گویی بازی نمی کردند بلکه فقط ماشینِ گفتار بودند. بسیار دیالوگ محور و ایستا بود. بسیاری از تماشاگران به خمیازه کشیدن افتاده بودند، از جمله خودم، اما دیالوگ های نسبتاً خوبی داشت و متنش پر از پیچش و کنش بود ولی کنشی که در اجراء آنچنان به عمل در نمیامد. بازی گلاب آدینه نسبت به سایرین بهتر بود. دختری که اپرا می خواند و نوازندۀ پیانو باسمه ای بودند به خصوص وقتی که بهزاد عبدی با توانایی کافی نوازندگی بر صحنه حضور دارد.