از تماشای این نمایش بر می گردم.
اول: ممنون از تیوال بخاطر حسن سلیقه ش برای انتخاب این تئاتر برای جایزه ی دیوار نویسیش.
و بعد هم نمایش دلنشین و سرگرم کننده ای بود اما قطعا اون چیزی نیست که سالها بعد بتونم داستانشو به یاد بیارم حتی.
برای یک بار دیدن توی 60 دقیقه ارزش داشت و باید به موسیقی خوب کار اشاره کنم که در درآوردن فضای داستان نمایشنامه بسیار موثر بود.
بازی ها هم لذت بخش بود بطوری که به این فکر می کنم که ای کاش نمایشنامه و نقش های سخت تری رو کار می کردند عوامل.

چیزی که فراتر از این نمایش میخوام بگم اینه که دقیقا تو این برهه با فیلم ها و تئاتری مواجهم که ریتم خوبی داره.خوب قصه شو بیان میکنه و بازی ها هم مناسب و بعضا خوبه ولی متوجه یه چیز نمیشم.اینکه اون فاکتور "تحت تاثیر قرار دادن" کجاست؟ خیلی کارها به رئال نزدیک شده.اونم رئالیسمی که ما خودمون در زندگی عادی می بینیم و تفاوت هنر و هنر نویسنده اونجاست که نکته مهم این واقعیات رو برجسته کنه و نشون بده.کاری که فرهادی انجام میده.
فیلم های دهلیز/به ... دیدن ادامه ›› خاطر پونه/ و همین تئاتر روایت... قصه شونو خوب بیان میکنن تقریبا ولی همونطور که می بینیم هیچ کس نگفته که :"عجب تئاتر یا فیلمی بود!" یا "از فلان تئاتر یا فیلم بهتر بود" حتی.
همه چیز در "خوب" و "معمولی" بودن خلاصه شده و این خوب نیست!