خانم کبیری درود بر شما بسیارزیبا بود.
شاید بتوان واژه ها را بلعید،
و دل را از جمله ها انباشته کرد،
اما هیچ گاه هضم نخواهند شد.
بدان که، روزی تمام حرف های ناگفته،
سنگینیِ تهوعی تلخ خواهند شد...
حق با شماست ما انسانها انقدر حرفهایمان را نمی گوییم که ناچار روزی...حرفهایی که هرگز حضم نمی شوند.یه دنیا حرف داشت نوشتتون.اما من همین یه ذره رو بیان کردم.ممنون
آفرین بر قلم قدرتمند شما

ممنون ازتون. :->

طعم معجونِ احساسمان را، هرگز نخواهیم چشید.
.
..
عالیه عالی