جناب هومن داوودی،
فکر میکنم سه جمله، یکی این جمله و دو جمله ی دیگری که در این نمایش بر زبان آمد من را هم به یاد تئاتر «وقتی بابام نذاشت عروس بیارم» می انداخت ولی این را گذاشتم به حساب مخاطبی که کارگردان هدف گرفته است. همانطور که گفتید ایشان میداند که بلد است مخاطب را به سالن بکشاند پس چرا باید این شوخیها را بکند؟
به نظر من قضاوت شما یک سمت کار است ولی این را هم در نظر بگیرید که نمایش سقراط برای کسی که «امیر کاستوریکا» دوست دارد شاید خیلی یک تئاتر مفهومی به تمام معنی نباشد اما اتفاقا این جمعیت کمتر از ده درصدی را تغییر دادن که جامعه را رشد نمیدهد. ضمن اینکه مشکل دیگر اینست که تئاتری ها طوری حرف میزنند که تئاتریها برایشان کف بزنند و این خود یک درد است. من از اینکه نعیمی اینکار را کرد بعنوان تماشاچی لذت نبردم ولی بعنوان یک بزرگ سر تعظیم جلوی این ریسک و همت او از سر در می آورم.

من این کار را در اولین اجرا دیدم ... و نظرم جزو اولین نظرات رو این نمایش بود . در آنجا گفتم که متن کار ضعیف بود ... و معمولا بازیها همیشه خوب و قوی است و این متن است که مهم است خوب و قوی باشد تا بازیگر را هم بکشاند ... البته این موضوع را به ایوب آقاخانی هم گفتم ...
وگرنه جناب آئیش ، ایوب آقاخانی ، لادن مستوفی و ... که شکی در حرفه ای بودن و قوی بودنشون نیست ...
نمی دونم شاید : " سقراط فرصتی که از دست رفت " ... اما قطعا آقای نعیمی برای این کار خیلی زحمت کشیدند و خود ایشان هم گفتند این برداشت من بود و دیگران بیایند و سقراط دیگری بسازند ...