خیلی متاسف شدم جناب یکتا.
با اینکه من خودم دیروز به موقع رسیدم و شکر خدا با کلّی نظر و نذورات تونستم موفق بشم سرجام رو صندلیم بنشینم اما منم ازون بالای صندلیم شاهد اون ازدحامِ مظلومان و دردمندانِ بلیطدارِ حیرونِ پا‌درهوا بودم. حتی امتداد ازدحام جمعیت از پشت میله‌ها تا داخل راهروهای ورودیِ قشقایی تا منتهاعلیه دورتادورِ صندلی‌های داخل سالن هم ادامه داشت..
نمایش صامتِ لذت‌بخش و ذهن‌درگیرکُنِ زیبایی بود.. اما افسوس که واقعن آدم نمیدونست کدوم درد رو تماشا کنه.. درد اون آدمِ یک‌پای رقصان با عصاش رو ببینه یا این درد بی‌درمونی که سالهاس داره به تک تک مردمانِ دردمندِ تئاترهای شهر سرایت میکنه.

بی نظیر بود بسیار کار خوب و زیبایی بود.

خیلی کار خوبی بود