بالاخره سامان سالور با تمشک، به شهر بازگشت. بعد از تجربه ساخت چندین فیلم در محیط روستایی و فضاهای متروک این اولین تجربه سالور در روایت داستانی از چند خانواده شهری است. پیرنگ اصلی داستان، که پیش تر حاتمی کیا در یکی از اپیزودهای دعوت به آن پرداخته بود، پتانسیل تبدیل شدن به قصه ای جذاب از آدم های امروزی با مشکلات امروزی را دارد؛ اما هم در متن و هم در اجرا شکست می خورد. نه در روایت خلاقیتی به کار گرفته شده، نه در برخورد با مسأله اصلی فیلم. اتفاقا فیلمساز از آن طرف بام افتاده، و با داستانی تلخ و گزنده، مخاطب جامعه امروز را که به تازگی با این مسأله مواجه شده، و در بدو پذیرش آن است، با تزلزل و ناامیدی نسبت به آن بدبین می کند. تمشک به جز چند نمای چشم نواز، ارزشی به مخاطب هدیه نمی کند.