تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تالار هنرSB > com/org | (HTTPS) localhost : 10:14:48
همین روزها، در یک گوشه دیگری از دنیا که برادوی می نامندش، "در انتظار گودو" دیگری دارد اجرا می شود که انقدرها سرش دعوا نیست. یک عدد ایان مک کلن تویش بازی می کند و یک دانه پاتریک استوارت. این را ببینید گمانم بد نیست:
http://www.youtube.com/watch?v=MUXtzkLTABI
http://www.4shared.com/video/zoWlVmFjba/A_first_look_at_WAITING_FOR_GO.html?
شما را نمی دانم ولی من که با همین یک دقیقه عاشق این "گوگو" و ... دیدن ادامه ›› "دی دی" شدم.
این یکی هم یک گفتگو با این دو بازیگر است و کارگردان نمایش (شان ماتیاس). عجیب دیدن دارد. حالا اگر هم فرصت یا حوصله نکردید همه اش را از سر تا ته ببینید دست کم دقیقه 14:38 تا 17:11 را از دست ندهید. جایی که سوزان هاسکینز از امید و خوشبینی در "در انتظار گودو" میپرسد. جواب هایشان دیدنی (خواندنی؟شنیدنی؟) است.
http://www.youtube.com/watch?v=-5t4C7p3dqg
http://www.4shared.com/video/t3BGbt0Tba/Theater_Talk_No_Mans_Land__Wai.html?
اینهم یک ترجمه دست و پا شکسته و علیل و مریض از یکی ازین پاسخ ها، برای آنهایی که نمی بینند.
«توی زندگی اغلب افراد گاهی رسوندن روزی به روز دیگه، یا گذران یه بعداز ظهر، یا یه ساعت، یا حتی یه دقیقه یه چالش مهیبه. همه ما گاهی چنین حسی رو تجربه کردیم. چیزی که من در خصوص این نمایش درک کردم اینه که در آخر نمایش این آدمها همچنان دارن ادامه میدن. درسته، درباره خودکشی دو بار در طول نمایش حرف به میون میاد، ولی در نهایت این اتفاق هیچوقت نمی افته و اونا همچنان ادامه میدن. و این اشتیاق برای بقا، برای زنده موندن و ادامه دادن، با قدرت هر چه تمام تر در این نمایش جاریه.»
به زبان الکن من اما اعتنا نکنید که شنیدن همین عبارات از زبان پاتریک استوارت، وقتی که با تمام بدن، با همه وجودش از Urge to Hold on، از امید به بقا حرف می زند، چیز دیگری است. بعدش هم البته پاسخ یان مک کلن است که آن هم فراوان شنیدن دارد.
http://www.youtube.com/watch?v=MUXtzkLTABI
http://www.4shared.com/video/zoWlVmFjba/A_first_look_at_WAITING_FOR_GO.html?
شما را نمی دانم ولی من که با همین یک دقیقه عاشق این "گوگو" و ... دیدن ادامه ›› "دی دی" شدم.
این یکی هم یک گفتگو با این دو بازیگر است و کارگردان نمایش (شان ماتیاس). عجیب دیدن دارد. حالا اگر هم فرصت یا حوصله نکردید همه اش را از سر تا ته ببینید دست کم دقیقه 14:38 تا 17:11 را از دست ندهید. جایی که سوزان هاسکینز از امید و خوشبینی در "در انتظار گودو" میپرسد. جواب هایشان دیدنی (خواندنی؟شنیدنی؟) است.
http://www.youtube.com/watch?v=-5t4C7p3dqg
http://www.4shared.com/video/t3BGbt0Tba/Theater_Talk_No_Mans_Land__Wai.html?
اینهم یک ترجمه دست و پا شکسته و علیل و مریض از یکی ازین پاسخ ها، برای آنهایی که نمی بینند.
«توی زندگی اغلب افراد گاهی رسوندن روزی به روز دیگه، یا گذران یه بعداز ظهر، یا یه ساعت، یا حتی یه دقیقه یه چالش مهیبه. همه ما گاهی چنین حسی رو تجربه کردیم. چیزی که من در خصوص این نمایش درک کردم اینه که در آخر نمایش این آدمها همچنان دارن ادامه میدن. درسته، درباره خودکشی دو بار در طول نمایش حرف به میون میاد، ولی در نهایت این اتفاق هیچوقت نمی افته و اونا همچنان ادامه میدن. و این اشتیاق برای بقا، برای زنده موندن و ادامه دادن، با قدرت هر چه تمام تر در این نمایش جاریه.»
به زبان الکن من اما اعتنا نکنید که شنیدن همین عبارات از زبان پاتریک استوارت، وقتی که با تمام بدن، با همه وجودش از Urge to Hold on، از امید به بقا حرف می زند، چیز دیگری است. بعدش هم البته پاسخ یان مک کلن است که آن هم فراوان شنیدن دارد.
مرتضی برومند، پگاه منصوری، عباس ملکشاه، ریحان و علی عبدالرحیم این را
خواندند
۱۳ نفر این را دوست دارند
۱۳ نفر این را دوست دارند
ابرشیر (ardeshir.cloudy)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
از ۰۷ دی ۱۳۹۲
فکر می کنم اگه بحث مقایسه باشه یک اجرای درخشان ایرانی هم سالها پیش از درانتظار گودو وجود دارد..نمی دونم فیلمی ازش هست یا مثل خیلی از شاهکارهای اجرایی توی این سالها اثری ازش باقی نمانده؟
در انتظار گودو کار وحید رهبانی با بازی های درخشان و حیرت انگیز رضا مولایی،محمدرضا جوزی و بجستانی و...در سال77 ...فکر نمی کنم همیشه بایدبه اجراهای خارجی توسل کرد ما پتانسیل های بزرگی تو این مملکت داریم که همیشه ازشون استفاده نمیشه.....در تایید مجدد حرفام باید از ماندگاری لذت دیدن 2بار اجرایی رهبانی یاد کنم که تو اجرای اخیر ازش بی بهره ماندم....
در انتظار گودو کار وحید رهبانی با بازی های درخشان و حیرت انگیز رضا مولایی،محمدرضا جوزی و بجستانی و...در سال77 ...فکر نمی کنم همیشه بایدبه اجراهای خارجی توسل کرد ما پتانسیل های بزرگی تو این مملکت داریم که همیشه ازشون استفاده نمیشه.....در تایید مجدد حرفام باید از ماندگاری لذت دیدن 2بار اجرایی رهبانی یاد کنم که تو اجرای اخیر ازش بی بهره ماندم....
۲۷ بهمن ۱۳۹۲
دوست‌دارم
پاسخ
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۳۶۷,۰۰۰ نفر
+۲۶,۷۴۰ برنامه
+۷,۷۷۱,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۵,۰۶۱ برگه
۹,۷۵۱ آلبوم
۵,۶۱۴ پادکست
