می تونم بگم تقریبن یک نمایش مستند بود. داستان سه زن است از اواخر دهه پنجاه تا نوروز نود و سه . حال و هوای روز هایشان در سال های مختلف زندگی را می بینیم و می شنویم از زبان خودشان و گاهی این سه زندگی در مقاطع زمانی مختلف با هم برخورد میکنند. نوع روایت اول شخص را دوست داشتم.با این که ممکن بود در صورت مسلط نبودن بازیگران بسیار حوصله سر بر شود در حدود 120 دقیقه. و سوییچ های به موقع بین سه داستان هم موثر بود در خسته نشدن و حتی گاهی با هیجان دنبال کردن ادامه ماجرا. داستان ها برای بسیاری تکراری ست اما هنوز دردناک است. هنوز می تواند اشکت را در بیاورد و این یعنی نویسنده و کارگردان و بازیگران و همه ی گروه خوب کار کردند اگر نگویم عالی.
با توجه به تجربه هم طناب و هم هوایی، پس از این هر کاری از خانم صدری روی صحنه بیاید بدون شک و تعلل به تماشایش خاهم نشست.
نا گفته نماند از دیگر دلایل من برای دیدین این نمایش حضور ستاره اسکندری بود که مثل همیشه از دیدن بازیش لذت بردم. دو بانوی دیگر هم عالی بودند.