تا همین دیروز واقعن قصد داشتم این کار رو ببینم. به خصوص با خواندن متن که خیلی به نظم جالب اومد.
اما با دیدن بیلبوردهای تبلیغاتی این اثر در خیابان ، منصرف شدم.
واقعا چه نیازی به این تبلیغات هست ؟ این که افرادی رو به سالن بیاره که هدفشون نه لذت بردن از یک تئاتر زیبا ، بلکه صرفن تفریح کردن هست ؟
آیا تئاتر مخاطب خودش رو نداره ؟ معلومه که داره.
یکی مثل من که با دیدن بیلبورد توی خیابان ، با خودم گفتم : وای ... از اون نمایش هاست که مردم چیپس به دست می آیند و نمایش هم با چند تا تیکه ی بی مزه خنده رو لبهاشون می یاره و از خجالتشون در میاد (در این مورد صرفن منظورم این نمایش نیست. چون این کارو ندیدم و از روی تجربه های قبلی عرض می کنم)

به امید روزی که دست اندرکاران تئاتر خودشون رو قانع بکنند که تئاتر ، مثل پفک و بستنی نیاز به تبلیغ نداره.