خسته امااا با لبخند !
تئاتر فوق العاده قویی بود، شاید برای آماتورها یکم زمانش طولانی بود ولی اینقدر بازیها خوب بودن، اینقدر هیجان حاکم بود که اصلاً احساس نشد خیلی این ١٠٠ دیقه.
خیلی زحمت کشیده بودن بازیگرا... خیلی...
طنزهایی هم که بین کار گنجانده بودن باعث همراهی بیشتر تماشاچیا میشد.
داستان برای کسی مثل من که اصلش رو نخونده باشه شاید خیلی گیرا نبود و بیشتر به تک موقعیتها و بازیها و صحنه دقت میکردم، همچنین به نظر میومد اون اواخر خودشون اضافه کرده بودن که یجورایی سنخیت نداشت، یهو از عصر گیوتین برسی به عصر حال ؟ اگر در زمان هم سفر کرده باشن چطوری تو همه ی جریانها فاوست بوده.
ولی دیالوگها محشر بود، به علاوه بازیها.
رقص و موسیقی و آوازه خوانیها هم واقعاً زیبا بودن.
پیشنهاد میکنم از دست ندید این نمایشهای آخر رو.