ترانه های محلی شانسی برای لذت بردن از زندگی است.
جدا از بحثهای فرسایشی و تکراری امیدوارم دوستانی که قبل از اجرای نمایش در مورد دیدن یا ندیدن و خوب یا بد بودن کار نظر میدادند حتما این کار را ببینند و منصفانه نظرشان بگویند تا مشخص شود که نمیتوان در مورد کار اجرا نشده نظر داد.
امشب نمایش را دیدم و خیلی دوست داشتم ، اینقدر که حتما باز خواهم دید، این همه زحمت و هماهنگی واقعا هر بیننده ای را به تحسین وامیدارد، موضوع همانطور که از اسم کار مشخص است در مورد ترانه های محلی است اما با روایت بسیار جذاب و دوست داشتنی، بازیهای بسیار خوب و البته چند بازی فوق العاده ، آقای سرابی مثل همیشه به نقش احاطه دارد و انگار که سالهاست برای این دو نقش تمرین کرده ، خانم کامکار بی نظیر بودند و خانم نصیرپور ستودنی، آقای خطیبی بیش از دو ساعت خوب بودند اما در قسمت پایانی نمایش متاسفانه تحت تاثیر جو قرار گرفتند، من در مقوله موسیقی حرفه ای نیستم ، اما تک تک کارها را دوست داشتم و البته موسیقی ایلامی و ناردونه را بیشتر .
در مورد جو سالن در کل برای من قابل تحمل بود فقط در ابتدای تاتر سه خانم مسن که در ردیف چهار نشسته بودند مدام با صدای بلند صحبت میکردند ، که متوجه شدند مزاحم بقیه هستند و ساکت شدند.
خوشحالم که آقای رحمانیان و گروهشان نمایش اجرا میکنند و خوشحالم که هر وقت اراده میکنند سالن در اختیارشان قرار میدهند ، مثلا اگر این کار انجام نمیشد چه کسی مشابه این را انجام میداد، امیدوارم که باز هم شاهد کارهایی از این دست از ایشون باشیم.