.... چون من وقتی چیزی را می خوانم در واقع نمی خوانم . جمله ای زیبا را به دهان می اندازم و مثل آب نبات می مکم یا مثل لیکوری می نوشم تا آنکه اندیشه مثل الکل در وجود من حل شود تا در دلم نفوذ کند و در رگهایم جاری شود و به ریشه هر گلبول خونی برسد .....
تنهایی پر هیاهو / بهومیل هرابال