با تمام احترامی که برای شخص شما قائلم ولی باید بگم گاهی وقتا زبان احساس از مرزها عبور میکنه و نمیشه براش خط و مشی گذاشت. در راستای حرف شما می بایست هنر فقط به زبان فارسی برای قابل فهم و درک برای عموم باشد که اگر اینگونه است پس ما باید ریشه زبان ها و لهجه ها وگویش های ارزشمند سرزمین رو پاک کنیم.کمااینکه در این نمایش بجز قطعات موسیقی که اکثراً با زبان همان منطقه بود،اجرای نمایشها تقریباً با لهجه ی آشنا اجرا شد.
بطور مثال من که یک گیلانی هستم توانستم حتی با جنوبی ترین نقطه کشورم ارتباط برقرار کنم.و اصل مطلب رو درک کنم که مطمئناً هدف کار نیز این بوده. مهم آن ارتباط و همسو گرایی بود.
یا یه مثال دیگه مهمانی بود که همراه من اومده بود و ایشان سالها از اینجا دور بودند و حتی به زبان فارسی هم کاملاً مسلط نیستند ولی در خیلی از جاها میدیدم که غرق در کاره و با تک تک اپیزودها ارتباط برقرار کرد.و میگفت چقدر اون قسمت دردناک بود و به نظر من این یعنی گروه رسالت خودش رو با وجود کم و کاستی هایی به نقطه ی خیلی خوبی رسانده.
پر حرفیه منو ببخشید.