نمایش›صعود مقاومت پذیر آرتور و اویی

سلام این نمایش را من دیروز دیدم در سالن زیبای حافظ. باید به همه عوامل و اعضای گروه خسته نباشید بگم، بنظرم یکی از پر رنگ ترین نقاط قوطشون تمرکز و ریتم پیوسته نمایش بود که نمی افتاد و نگه می داشت بیننده را.

کار برداشت آزاد بود، عین حال فضا و حس نمایشنامه برشت رو ایجاد کرده بود.

یه انتقاد دارم به سمت تماشگران بعضی البته، دیروز حداقل دو گروه که من دیدم خوردنی مثل چیپس باز کرده بودند، من از صدا متوجه شدم، و مبایلی که آنقدر زنگ خورد که آرتور اویی یه جک ایمپرووایز کرد، ولی زشته، اینجا سینما نیست کمدی اخراجیها یا غیره نیست بچه ١٠ ساله چی میفهمه که می اریدش. فقط تمرکز بازیگران عزیز رو بهم میریزید.

نسبت به کار اخیر دیگر آقای دژاکام ننه دلاور، این کار بنظرم ضعیف تر بود و ننه دلاور چند پله بهتر بود.

باز خسته نباشید می گویم.