اگر می خوای خودتو غرق کنی، قبلش حسابی خوش بگذرون و یه تصویر زیبا خلق کن
تماشاخانه شانو میزبان بللافیگورا است ، اجرایی که هم جدید است و هم
... دیدن ادامه ››
با کیفیت . از نکات مثبت اجرایی که شب گذشته (چهارشنبه ) شاهدش بودم می توانم به این موارد اشاره کنم :
بازیگران به شیوه ای استاندارد انتخاب شده بودند و زیرکی کارگردان ، انتخاب زوج (شهره رعایتی /میثم رازفر) برای اجرای نقش فرانسوآ و گریس بود . این انتخاب کمک می کرد هر 2 بازیگر راحت تر بازی کنند و برای مخاطب باور پذیر تر از کار دربیایند . جایی خواندم آقای طاهری نیز مایل بوده نقش بوریس را ایفا کند که بنا به دلایلی تنها کارگردانی کرده اند . گرچه شاید حضور ایشان در کنار خانم حسین پور نیز می توانست بر عبور هر چه بیشتر از ممیزی های اجرا کمک کند ، اما باید بگویم آقای سروعلیشاهی نیز به خوبی از پس ایفای نقش بوریس برآمدند . درست همانطور که یک ترجمه ارزشمند از اثر خانم رضا تقدیم مخاطب کردند .
اما در اجرای دیشب من 2 بازیگر را بیش از بقیه دوست داشتم .
خانم مانلی حسین پور در نقش آندره آ بسیار مسلط بودند . بدون تپق،بدون هیچ تصنع و دقیقا همان آندره آیی که مخاطب دوست دارد ببیند . خانم حسین پور چه در بخش های ابتدایی (با حرکات چهره و بدن ) و چه در بخش های انتهایی با ریتم و تن صدا در دیالوگ گویی حق مطلب را در ارائه لایه های مختلف شخصیت آندره آ ادا کردند .
از سوی دیگر خانم مقصودلو به قدری در ایفای نقش ایوون موفق بودند که من فراموش کردم شاهد بازی ایشان هستم و ایوون دقیقا خود ایوون بود . راحت بودن روی صحنه و فارغ شدن از جهان پیرامون ،هنری است که متاسفانه برخی از بازیگران فاقد آن هستند و خانم مقصودلو در این زمینه یک نمونه مثبت و موفق است .
با توجه به محدود بودن فضای صحنه، طراحی صحنه نمره خوبی می گیرد.
یاسمینا رضا برای مخاطب ایرانی نویسنده ای ناشناس نیست. خاصه آن که بارها و بارها با بازیگران متفاوت اجرای خدای کشتار را دیده ایم که البته به شخصه نسخه ای با بازی آقای مولایی و خانم تیرانداز را ترجیح می دهم . به هر ترتیب این بار هم متن نمایش را بسیار بسیار دوست داشتم .
متنی که نشان می داد قرار نیست همه چیز کلیشه ای باشد و زندگی قواعد تکراری اش را ادامه دهد . بلکه زندگی می تواند دست های جدیدی رو کند و نشان دهد اندره آهایی هم هستند که ادراکی فراتر از دیگران دارند
بوریس هایی هم هستند که چندان موجه نیسند و فرانسوآهایی هم هستند که علیرغم ظاهر شادشان مشکلاتی دارند . از همه مهم تر ایوون هایی هم هستند که فارغ از هر حواس پرتی ، عمیق تر از دیگران به مسائل جاری زندگی می نگرند.
از دیگر نقاط قوت این اجرا که نمی دانم ان را مدیون عوامل تماشاخانه هستم یا عوامل اجرا نیز به 2 نکته مهم اشاره می کنم :
نخست ؛ آنتایم بودن این اجرا آن هم با توجه به این که این سالن شاهد اجراهای متعددی است
دوم؛ تذکر به موقع عوامل صحنه به گروهی از تماشاگران . درواقع یکی از تماشاگران که در حال ورود به سالن با کیسه ای پر از پفک،چیپس و ... بود ، با این اخطار مواجه شد که »این جا سینما نیست. لطفا خوراکی های اینچنینی را در طول اجرا نخورید » .
و اما این اجرا از دید من یک نقطه ضعف هم داشت . من به موسیقی و صدا در تئاتر اعتقاد زیادی دارم . گرچه در این اجرا و به ویژه در بخش ابتدایی موسیقی هایی را شاهد بودیم . اما فقدان موسیقی در رستوران ، هنگام جشن و یا حتی در بین فواصل اجرا را دوست نداشتم . با توجه به فرانسوی بودن فضای اجرا ، معتقدم شاید چند موسیقی فرانسوی جاندار ، می توانست مخاطب را بیشتر به فضای ذهنی نویسنده نزدیک کند .
در نهایت به خاطر این نمایش از گروه اجرا سپاسگزارم
تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تالار هنر
میثم نویریان
زهره کاظمی
مهدی دوایی
مهدی آشنا
دانیال اربابی
علی اصغر نوعی
محمد علی عسگری، 
عرفان حق روستا، بهنام زرستونیا
