نمایش›گمشده | Missing

امشب به تماشای نمایش گمشده نشستم و واقعا به این نتیجه رسیدم که این نمایش بین نمایش های حال حاضر نوعی Hidden Gem در شهر تهران محسوب میشه.
گمشده یک خوانش پست مدرنیستی از نمایشنامه مده آ بود که در غالب یک نمایش در نمایش توانست در تمام لحظات من را میخکوب نگه دارد. دلیل اولی که من میخکوب ماندم این بود که هیچ وقت احساس نکردم اجرا از ریتم افتاده است و بالا و پایین رفتن اجرا کاملا منطقی و با ظرافت طراحی شده بود. بازی ها واقعا جذب کننده بودند و نمی‌توانم بگویم کدام بازیگر بهتر بود اما لحظات حضور عاطفه کوشکی به خصوص در نیمه دوم اجرا واقعا برای من لذت بخش ترین بخش اجرا بود. روح اثر مده آ کاملا در کار جاری بود و اما اجرا به نوعی مده آ را مال خود کرده بود و اثر هویت خودش را داشت. نمونه یک نمایش در نمایش به نظر من موفق که تلقی من این است توانست با اکثر تماشاگران سالن ارتباط خوب و نزدیکی برقرار کند. لحظه ای که برملا شد در یک نمایش در نمایش به سر میبریم لحظه ای بود که انگار به عنوان تماشاگر به زمین کوبیده شدم و این به زمین کوبیده شدن بدی نبود بلکه شروعی بود برای یک صعود پرهیجان به اوج.
واقعا خسته نباشید. امیدوارم روزی بتونید این اثر شریف و پر ظرافت را در برابر تماشاگران پر شمار تری اجرا کنید. ممنونم بابت امشب. و ممنونم بابت این میزان نوآوری که به ما هدیه کردید.