آخرین اجرای این نمایش را دیدم؛ اثر قابل قبولی بود. بازی ها عالی و چشمگیر بودند؛ خسته نباشید به خانم صباغ عزیز و جناب محمدی... موسیقی، به خوبی در خدمت متن بود و اثر بسزایی در تاثرگذاری نمایش داشت؛ بالاخص در القای حس ترس و تعلیق... متن نمایش هم دارای تعلیق ها، فراز و فرودها و نقاط عطف خوبی بود که تماشاگر را تا انتها با خود همراه می کرد. ولیکن با تمام این اوصاف، از آن دسته نمایشنامه هایی نبود که مطلوب من باشد! ... طراحی صحنه و لباس با رنگ سفید غالب نیز تاثیرگذاری نمایش را بیشتر نموده و به القای حس موجود در اثر، کمک می کرد... با این اوصاف و در کل، این نمایش در زمره ی آثار قابل قبول محسوب، و نقطه ی قوت آن نیز به طور خاص، بازی عالی بازیگران بود. خسته نباشید به تمامی عوامل محترم این نمایش و با آرزوی توفیق بیش از پیش برای این عزیزان.
کار خوبی بود، خوب اجرا شده بود، دارای پیام بود و حس ترس و احساس بازیچه بودن رو بخوبی القاء میکرد. فقط باید دو نکته رو بگم:
1-استفاده از ویدئو پرژکشن به خودی خود چیز بدی نیست و خیلی وقتا میتونه به اجرای نمایش کمک شایانی بکنه مثل قسمتی که بازتاب بینهایت آیینه ها رو القاء میکرد، ولی وقتی بخواد جایگزین روایت تئاتر بشه ممکنه به کار آسیب برسونه چون مخاطب تئاتر برای دیدن بازیهای زنده اومده نه برای دیدن فیلم، و اگر نه میتونست بره به سالن سینما یا توی خونه فیلم تماشا کنه.
2-دیگه اینکه شاید بهتر میبود فضای آپارتمان همسایه هم که توی فیلم دیده میشه، بجای یه آپارتمان واقعی، یک صحنه نمایش باشه یا برعکس، تا احساس غیر واقعی بودن صحنه نمایش در تماشاچی ایجاد نشه.
دیروز کارو دیدم.بسیار کار جالب و خوبی بود دوسش داشتم بازیگران به خوبی ایفای نقش کردن مخصوصا جناب حمیدرضا محمدی که واقعا حس کارو منتقل کردند. ایده کار هم به نظر من جالب و تاثیرگذار بود..خسته نباشید میگم به گروه محترم.