بخت به اکبر شمعدانی و خانواده اش رو کرده؛ اما وای از توطئه های رندان دور و بر. خانواده این فرصت استثنایی را باید مدیریت کنند تا به رویای بلند بالا و غیرممکن مهاجرت به سرزمین آرزوها جامهی عمل بپوشانند. اما ماجرا به این سادگی ها نیست و اتفاقات پیش بینی نشدهای در راه است.
- از همراه داشتن فرزندان زیر ۸ سال خودداری نمایید.
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
بازی بازیگرها خوب و حتی در مواردی فراتر از خوب بود. به غیر از مونولوگ آخر نقش دختر خانواده که اتفاقا قرار بود تمام بار معنایی نمایشنامه رو به دوش بکشه و به عبارتی تکلیف قصه رو مشخص کنه. اما در حدی تپق داشت که خیلی هم معلوم نشد آخرش چی شد. در حقیقت حتی کارکتر دختر خانواده در طول داستان طوری پرداخت نشد که ت.ان به دوش کشیدن صحنه آخر رو داشته باشه.
و باز هم آخر نمایش مثل بسیاری از موارد سالهای اخیر به این فکر کردم که چرا تا این حد ما بی قصه ایم؟ و چرا هیچ نمایشنامه ایرانی بلد نیست قصه بگه اونم در فرهنگ و ادبیاتی که افسانه و قصه و داسنان بخش عظیمی از اون رو شکل میده.
خسته نباشید به گروه اجرایی و با آرزوی موفقیت های بعدی...
نمایش را کامل دیدم.
یک نمایش کلاسی خوب که کارگردانی هم داشت.
بازیگران با استعداد بودند ولی باید بیشتر تمرین کنند تا پخته تر شوند.
با نمایشنامه اصلا ارتباط برقرار نکردم چون بسیار شعاری بود و موضوع نخ نمایی داشت.
انتخاب موسیقی های کار عالی بود.
طراحی صحنه هم به اندازه خوب بود ولی می توانست بهتر هم باشد.
طراحی نور هم جا داشت بهتر باشد.
کیفیت صدای سالن عالی بود.
برخورد عوامل سالن هم عالی بود.
در آخر خدا قوت به همه بازیگران و عوامل پشت صحنه که با وجود مخاطب کم اصلا بی انرژی و بی انگیزه بازی نکردند و امیدوارم به زودی روی صحنه های بزرگ تئاتر کشور بدرخشند.
( متین اوجانی ۱۳ تیرماه ۱۴۰۲ )