امروز به اتفاق رفیقام نشستم این نمایش و دیدم،راستش اولش فک نمیکردم بخواد درگیرم کنه،اما وقتی شروع شد و کم کم پیش رفت دیدم من مخاطب و با خودش همراه کرد موضوع داستان.بازیگرد مرد از اول به درستی پیش رفت نزاشت صحنه بیفته،بازیگر زن اول تن صداش خیلی کم بود و من به زور میشنیدم اما رفته رفته تونست خودشو بکشه بالا و همراهی کنه .
میزان سن و طراحی قحنه شو رو هم خیلی دوس داشتم ساده و قشنگ.
در کل خسته نباشید🌱
دیدی آدم یه مدت حالش بده و هیچ جوره خوب نمیشه؟
و بعضی جاها یا مکان ها میره که بخواد یه نفسی تازه
کنه،من ۱۱ روز سر فیلم برداری بودم و برگشتم ،خیلی خسته بودم
میخواستم یه روز دیگرو برم استرالیارو ببینم میخواستم فقط استراحت کنم اما گفتم بزار برم،و رفتم.و خدارو شکککککر که رفتم چون خستگی سفر از تنم در رفت حالم خوب شد اصلا نمیتونم بگم چی بود...متن عالی،بازی ها عالی ،کارگردانی درست،صحنه پرفکت اصلا عشق کردم.
خیلی دوس داشتم نظرمو دلی بنویسم چون حال دلم خوب شد
دمتون گرم و خسته نباشید⭐️❤️
نمایش رو دیشب دیدم.
اولین نکته ایی که به ذهنم میرسه اینه که در طول کل بازی منتظر نبودم که دیالوگ بازیگر تموم شه اونی که دوس دارم بیاد دیالوگ بگه.
همه بازی های ودیالوگ و میزان سن ها به درستی بودند و همه جای درستشون داشتند بازی میکردن ،من خیلی دوس داشتم خودخانوم شعبانی هم بازی میکردن و به نظرم پله موفق تری داشت اگر خودشون هم بودند
محمدحسین خادمی ومهرزاد جعفری خیلی رئال پیش میرفتند و تسلط داشتند
یه چند جای صحنه بازیگر نفس کم میاورد اما سریع تسلطشو پیدا میکرد
در کل براش شخص من جالب بودو خستگی احساس نکردم و با تمومشدنش یه آخیش رضایت بخشی داشتم
موفق باشید همتون⭐️