10 سال زندگی در کنار خوک‌ها! زندگی از روی اجبار، از روی ترس، ولی آیا ارزشش و داره؟!
خوب قطعا اولین چیزی که این نمایش توجه شما رو به خودش جلب میکنه بازی آقای پاکزاد است. بسیار مسلط و پخته اجرا کردند. اما داستان میتونست لحظه های درخشانتری را با توجه به موضوع خوبی که داره به تصویر بکشه. به شخصه توقع بیشتری داشتم. هنگامی که پاول به بیرون از خوک دونی اومد خیلی باید احساساتی تر برخورد میشد چه از نظر دیالوگ و چه از نظر اکت. قطعاً اشک شوق بی وقفه، لمس طبیعت، نفس کشیدن زیر نور ماه و ستاره ها و... که می‌شد بهتر بهش پرداخت. پراسکوویا همسر پاول تکلیفش با همسرش مشخص نیست. انگار دوست داره همین روند ادامه یابد ولی یک دفعه بعد از آزادی خوک‌ها نظرش عوض می‌شود، بدون پرداخت خاصی. پایان داستان هم برام دلنشین نبود (جز قسمت آزادی خوک‌ها). شاید گاهی باید خوک‌های زندگیمونو رها کنیم تا خودمون به آرامش برسیم. اما شاید... هیچ چیز این دنیا طبق خواسته های ما پیش نمیره. بهرحال تشکر میکنم از کلیه عوامل این نمایش و با آرزوی روزهای درخشان.
متاسفانه شیب بد سالن اجرا دید خیلی خوبی به ردیف های عقب تر نمیده. امیدوارم که این مسئله را بشه حل کرد.