احساسات و تداعی ها و لحظات تئاتری و هنری درست، اما لا به لای عدم انسجام و ضعف در فرم و حتی تمرکز
واقع بینانه نگاه کنیم این مدت دیگه در تماشاخانه ها تئاتری اجرا نمیشه و فقط شعار و هزیان و تقلید وقت و روان مخاطب رو مورد عنایت قرار میده،
در همین دوران همچین نمایشی نور امید رو میتابونه چون اصالت داشت و برای مخاطب لحظات درستی رقم میزد
ممنونم از برگزارکننده ها

تعلیق و کندی در دیالوگ ها و حرکت نمایش بسیار دوست داشتنی و متناسب با نام و مفهوم این اجرا بود به خوبی از مرز جریان سیال و flight of idea استفاده ... دیدن ادامه ›› شد که بحث رایجی در فرم فکر است.این که مخاطب گاهی در خلا در افکار خود آزاد گذاشته میشد و بعد دوباره توجه پس گرفته میشد برای من زمان صفر مطلق را تجربه می کرد.حرکات bizarre و بازی بسیار دیدنی psychotic از بازیگران توجه من را جلب کرد و ارتباط متن و شرایط آشفتگی شیمیایی و روحی را به زیبایی نمایان می کرد کما اینکه به جای تئوری دوپامین (که مطرح تر است) از تئوری آدرنوکروم برای توضیح اسکیتزوفرنی و شبیه سازی استفاده شده بود که البته با توجه به فضای نمایش و مخاطبین این تمثیل قابل درک است.
لذت تماشای اجرای تجربی را در طول نمایش احساس می کردم از عوامل تشکر می کنم.

نمایش جذابی بود، شکل موشن ها و گریم و صحنه ، موسیقی هماهنگی خوبی داشت خوش فرم بود طوری که مخاطب نزدیک شدن به پایان نمایش را به ضرر خودش حس می کند و دوست دارد صحنه های بیش تری را تجربه کند و پازل کامل تر شود،شخصیت اصلی که در تمام صحنه ها حضور داشت به خوبی ارتباط برقرار می کند و با مخاطب درگیر می شود.
شاید تنها نکته منفی که البته خیلی هم منفی حضور دو عکاس در دو سمت به همراه بوق و صدای شاتر به صورت استریو بود که با فرکانس ۲۰ عکس در دقیقه خلوت مخاطب را بر هم میزدند،حتی در لحظات نفسگیری که مده آ در وجودمان رسوخ می کرد و ارتباط تک به تک برقرار می شد باز هم عکاس های محترم رحم نمی کردند و...
در مجموع نمایشی در شان تئاتر مستقل دیدم به تیم هنری و عوامل خسته نباشید میگم