در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال محدثه عزلتی مقدم | دیوار
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 17:03:42
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
عاشقانه های خیابان سبکی نوین در تئاتر های ایرانی ست. گرچه با دو نمایش قبلی دکتر گیل ابادی ، "سپنج" و "یک دقیقه و سیزده ثانیه" شباهت هایی داشت، اما بنظر می رسید که ایده ی نمایش تعاملی بهتر اجرا شده بود. تماشاگران بیشتر و راحت تر با بازیگران تعامل داشتند. و سیر داستانی نمایش هم گیج کننده نبود.
اما همین بداهه گویی و تعامل گاهی اجرا را به سمت یک استند آپ کمدی نزدیک تر می کرد تا یک نمایش تئاتر.
نکته ی قابل توجه در این نمایش عدم هماهنگی و نظم لازم برای ورود تماشاگران در ابتدای نمایش بود، به دلیل جایگاه متفاوت مخاطبان بر روی زمین و تلاش هر کس برای نشستن در جای مناسب ، هرج و مرج زیاد بود. در حالی که با مدیریت صحیح، اگر تماشاگران یک به یک وارد سالن و سپس به سمت جایگاه مورد نظرشان راهنمایی می شدند، این اتفاق نمی افتاد.
در اجرا های تعاملی که مشارکت مخاطبان مدنظر است، فضاسازی بسیار حائز اهمیت است. مخاطب باید با ورود به صحنه ی نمایش، وارد فضای آن شود و این خود بخشی از امادگی لازم برای مشارکت را به انها می دهد، اما متاسفانه هیچ تدبیری در این باره نبود و قبل از شروع نمایش تنها شاهد حجم عظیمی از مردم که تنها برای نشستن همهمه می کردند بودیم. کسی به موسیقی توجهی نمی کرد، کسی به بازیگران مواجه که در حال قدم زدن در صحنه بودند، توجهی نمی کرد در حالی که همه این ها با یک مدیریت و تدبیر خوب قابل ... دیدن ادامه ›› دسترسی بود.
نکته ی دیگر عدم وجود رده سنی برای خریدن بلیط بود. دیشب شاهد کودکان کمتر از ۱۰ سال در صحنه ی نمایش بودم، کودکانی که از نمایش خسته می شدند و شلوغ می کردند و همچنین برخی دیالوگ های موجود در اجرا مناسب سن انها نبود. عاشقانه های خیابان یک نمایش کودکانه نیست.
در اخر ، میزانسن موجود در این نمایش تنوع چندانی نداشت و گاهی نیز خسته کننده بود. از نظر طراحی لباس و گریم هم، هیچ طراحی خاصی انجام نشده بود.
تنها موسیقی موجود در نمایش، در اخر نمایش و با اجرای رضا یزدانی بود، در حالی که موسیقی میتوانست در طول اجرا تاثیر نمایش رو دوچندان کند.
نمایش جالبی بود. بازی ها کاملا با تسلط بود. متن گیرا و درگیر کننده بود. استفاده از مدیا های دیگر در کار بسیار جذاب بود.
اما کمبود موسیقی زمینه ، کاملا هویدا بود. اواسط کار واقعا ادم درگیر می شد. اما قسمت پایانی داستان خیلی پیچیده بود. بطوری که بعد از اجرا باید کلی فکر میکردی که چی بود و چی شد!؟! به همین خاطر من پایان اجرا را دوست نداشتم!
ایده نمایشنامه جدید بود. اما خیلی هم خلاقانه نبود و این شیوه میرانسن هم به نسبت تکراری بود.
نمایش با ۱۵ دقیقه تاخیر شروع شد!
توقع مان بالاتر بود. اما خب بازی گیرا حسن معجونی، خیلی تاثیر داشت.
سلام وقت بخیر ، خواستم در مورد اجرا بگم من هم مثل شما درست متوجه نشدم که چی شد اما بازی ها دقیق و حساب شده بود.راستش سکوت بیش از حد ، تکرار دیالوگ ها ، تکرار شمارش .... حالا تعمدی بود یا علتی داشت یا هر چی نمیدونم اما جز بازی ها هیچ حسی به من القا نشد
۲۶ اسفند ۱۳۹۷
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
مقدم (m_moghaddam)
درباره نمایش باد می وزد i
اجرای خیلی خوبی بود. هر چند کار میزانسن خاصی نداشت اما متن و بازی ها اینقدر گیرا بود که ادم رو درگیر کنه جوری که تو هم با بازیگرا بالا و پایین های داستان رو حس کنی.
ابتدای نمایش سکوت طولانی برقرار بود و فقط نگاه بین دو بازیگر برای چند دقیقه فقط بهم نگاه می کردند و بنظرم فضاسازی خیلی خوبی به داستان داد.
فقدان موسیقی مناسب هویدا بود. قطعا موسیقی خیلی میتونست نمایش رو تاثیر گذار تر کنه.
در کل ، اجرای خیلی خوبی بود و به همه ی عوامل خسته نباشید باید گفت.