تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تالار هنرSB > com/org | (HTTPS) localhost : 00:11:39
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
نوشتن در مورد نمایش‌ها در تیوال قطعا فرم مخصوص به خودش رو داره که صادقانه بگم من اطلاع دقیقی ازش ندارم. به نظرم چیزی شبیه به نظر شخصی هستش در مورد اجزای مختلف یک نمایش که به صورت تکه و پاره بیان می‌شه، حال اونکه این اجزا در در هم تنیده و باید در کنار و نسبت باهم مورد تحلیل قرار بگیره. فکر می‌کنم اگر تعارف رو بزاریم کنار، اینجا جاییِ که یا گروه برای کارش تبلیغ می‌کنه یا افراد در دو حالت بهش مراجعه می‌کنند. اول خیلی از کار خوششون بیاد و دوم خیلی بدشون بیاد. این غلیان احساسی احتمالا اون‌ها رو ترغیب به وقت گذاشتن و نوشتن در مورد اثر نمایشی از ذن خودشون می‌کنه. چرا این مقدمه‌ی طولانی رو گفتم؟ چون من قطعا جزو دسته‌ی اول‌ام. من دو بار نمایش رو در جشنواره‌های تجربه و دانشگاهیان دیده‌ام و به نظرم در فضایی که زرق و برق‌ها و پروپاگانداهای تو خالی بخش گسترده‌ای از نمایش‌ها رو پر کرده این نمایش با افتخار می‌تونه سرش رو بالا بگیره. تحلیل و درک درست گروه نمایشی از کمدی‌های شکسپیر همراه با ایده‌ی اجرایی درخشان تنها می‌تونه شروعی بر تمجید‌ها از این نمایش باشه. نمایش قدرت این رو داره که تماشاگر خودش رو به شدت با خودش همراه کنه اون‌هم با کمترین بضاعت ممکن؛ و این اون نقطه‌ای هست که کار کردن رو برای اون‌ها سخت کرده اما من فکر می‌کنم گروه شرافتمندانه از پس کار بر اومده...در کل خواستین برین نخواستین نرین این شمایید که از لذت تماشای 《شب دوازدهم》 کیفور یا محروم خواهید شد.
عاطفه گندم آبادی، محسن صادقی، امیر امیری، معین دیده بان، Nzniin، رضا دهکردی، شقایق نیک اختر و مسعود روشن این را
خواندند
farhad riazi و Mahdi Raad این را دوست دارند
farhad riazi و Mahdi Raad این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
دیالکتیکِ قدرت و امتناع
(یادداشتی به بهانه توقیف نمایش کوریولانوس در میانه اجرا)
محمدمهدی اردبیلی
این پاره‌نوشته یک نقد نیست، طرحِ ایده‌ای است به میانجی اجرای کوریولانوس به کارگردانی حامد اصغرزاده.
لازمه‌ی انجام هر عملی قدرت است، و هرچه آن عمل دشوارتر باشد، به قدرت بیشتری نیاز است. حال چه قدرتی نیاز است تا امور آشتی‌ناپذیر را، اموری ... دیدن ادامه ›› به‌ظاهر متناقض را کنار هم، بلکه روی هم، بلکه توی هم، قرار دهد؟ قدرتی بینهایت برای انجامِ کاری ناممکن، برای نقض اصل امتناع تناقض، قدرتی ضدقدرت. این ناممکن را اما تنها می‌توان به میانجیِ دیالکتیک نفی‌کننده ممکن ساخت. کوریولانوس دیالکتیکِ میان این آشتی‌ناپذیران است که طرح مبسوط هرکدام البته حکایتی مجزا و مفصل است:
دیالکتیکِ ایده (در خود- سوژه-کارگردان) و اجرا (برای خود-ابژه- صحنه)، دیالکتیکِ تخطی و اطاعت بازیگران، دیالکتیکِ درون و بیرون، دیالکتیکِ تماشاگر و بازیگر (در مقام کشاندن بازیِ قدرتِ عمودی درون نمایش به مناسبات افقیِ تماشاگر و بازیگر)، دیالکتیک تراژدی و کمدی (به شیوه‌هایی مشخصاً کلبی‌مسلکانه) و از همه مهمتر، در بن و اساس موضوع اصلی کوریولانوس، یعنی دیالکتیکِ قدرت و امتناع، در ساحت سیاست. صرف نظر از این که میانجی رفع‌کننده‌ی قدرت و امتناع، تنها به واسطه کارکرد میانجی‌گرانه فقدانِ زاینده در مقام امر زنانه (مادر) ممکن می‌شود، اما در خود کوریولانوس، با تمام میانجی‌هایش (مادر/عشق _ کارگردان/پدر)، این دیالکتیکِ پرتنش هیچگاه به "رفع" نمی‌رسد. صحنه دچار توهمِ رفع نیست. همه چیز در تنشی بی‌پایان، در انسدادی سرمدی باقی می‌ماند، و امید رفع و رستگاری خود را به بین‌الاذهانیت تماشاگران وامی‌سپرد. و چه امیدِ واهی‌ای...
میل همزمان به قدرت و امتناع از پذیرش/تسلیم به آن، همان عنصر کلیدی‌ای است که به نقد درونی و رادیکالِ "سرشت قدرت" راه می‌برد. همین عامل است که تماشاگر را آزار می‌دهد و او را با تحمل‌ناپذیریِ پدرش/خودش مواجه می‌کند.
از همین رو، کوریولانوس تجربه‌ای شدیداً آزاردهنده است که هویت ما را تهدید می‌کند. تماشاچیان نیز هر کدام به طریقی تلاش می‌کنند خود را از مواجهه با آن/خود، خلاص کنند: یکی با خنده‌های هیستریک، یکی با سر تکان دادن، یکی با خروج از نمایش و یکی با توهین و البته یکی هم با توقیف. برای ناظری که در میانه اجرا رای به توقیف این اثر داد، مشاهده افعال به‌اصطلاح "شنیع" تنها بهانه‌ای بود برای توجیه عدم تحمل کلیت اثر. علت اصلی توقیف اما مواجهه با ترسناک‌ترین امتناعِ قدرت بود:
"من پادشاه شما حرامزاده‌ها نمی‌شوم."
آری، خودِ شما...
@philosophicalhalt
(یادداشتی به بهانه توقیف نمایش کوریولانوس در میانه اجرا)
محمدمهدی اردبیلی
این پاره‌نوشته یک نقد نیست، طرحِ ایده‌ای است به میانجی اجرای کوریولانوس به کارگردانی حامد اصغرزاده.
لازمه‌ی انجام هر عملی قدرت است، و هرچه آن عمل دشوارتر باشد، به قدرت بیشتری نیاز است. حال چه قدرتی نیاز است تا امور آشتی‌ناپذیر را، اموری ... دیدن ادامه ›› به‌ظاهر متناقض را کنار هم، بلکه روی هم، بلکه توی هم، قرار دهد؟ قدرتی بینهایت برای انجامِ کاری ناممکن، برای نقض اصل امتناع تناقض، قدرتی ضدقدرت. این ناممکن را اما تنها می‌توان به میانجیِ دیالکتیک نفی‌کننده ممکن ساخت. کوریولانوس دیالکتیکِ میان این آشتی‌ناپذیران است که طرح مبسوط هرکدام البته حکایتی مجزا و مفصل است:
دیالکتیکِ ایده (در خود- سوژه-کارگردان) و اجرا (برای خود-ابژه- صحنه)، دیالکتیکِ تخطی و اطاعت بازیگران، دیالکتیکِ درون و بیرون، دیالکتیکِ تماشاگر و بازیگر (در مقام کشاندن بازیِ قدرتِ عمودی درون نمایش به مناسبات افقیِ تماشاگر و بازیگر)، دیالکتیک تراژدی و کمدی (به شیوه‌هایی مشخصاً کلبی‌مسلکانه) و از همه مهمتر، در بن و اساس موضوع اصلی کوریولانوس، یعنی دیالکتیکِ قدرت و امتناع، در ساحت سیاست. صرف نظر از این که میانجی رفع‌کننده‌ی قدرت و امتناع، تنها به واسطه کارکرد میانجی‌گرانه فقدانِ زاینده در مقام امر زنانه (مادر) ممکن می‌شود، اما در خود کوریولانوس، با تمام میانجی‌هایش (مادر/عشق _ کارگردان/پدر)، این دیالکتیکِ پرتنش هیچگاه به "رفع" نمی‌رسد. صحنه دچار توهمِ رفع نیست. همه چیز در تنشی بی‌پایان، در انسدادی سرمدی باقی می‌ماند، و امید رفع و رستگاری خود را به بین‌الاذهانیت تماشاگران وامی‌سپرد. و چه امیدِ واهی‌ای...
میل همزمان به قدرت و امتناع از پذیرش/تسلیم به آن، همان عنصر کلیدی‌ای است که به نقد درونی و رادیکالِ "سرشت قدرت" راه می‌برد. همین عامل است که تماشاگر را آزار می‌دهد و او را با تحمل‌ناپذیریِ پدرش/خودش مواجه می‌کند.
از همین رو، کوریولانوس تجربه‌ای شدیداً آزاردهنده است که هویت ما را تهدید می‌کند. تماشاچیان نیز هر کدام به طریقی تلاش می‌کنند خود را از مواجهه با آن/خود، خلاص کنند: یکی با خنده‌های هیستریک، یکی با سر تکان دادن، یکی با خروج از نمایش و یکی با توهین و البته یکی هم با توقیف. برای ناظری که در میانه اجرا رای به توقیف این اثر داد، مشاهده افعال به‌اصطلاح "شنیع" تنها بهانه‌ای بود برای توجیه عدم تحمل کلیت اثر. علت اصلی توقیف اما مواجهه با ترسناک‌ترین امتناعِ قدرت بود:
"من پادشاه شما حرامزاده‌ها نمی‌شوم."
آری، خودِ شما...
@philosophicalhalt
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
یادداشت عرفان خلاقی
درباره کوریولانوس
در سایت درامانقد
تجربه‌ی بازنمایی مناسباتِ عمودی قدرت
نگاهی به نمایش «کوریولانوس» به کارگردانی حامد اصغرزاده
درامانقد-تئاتر: در طول تاریخِ اجراهای متون شکسپیر، کوریولانوسِ او یکی از کم‌اجراترین آنها بوده است. دلایل این عدم استقبال را می‌توان ... دیدن ادامه ›› در عناصر غیرجذاب برای عموم تماشاگران– که نه خبری از عشاق دل‌خسته در آن است و نه شخصیت‌های خون‌ریز، نه دلقک-فیلسوفی پیچیده‌ای در آن وجود دارد و نه شمایل دیوانه‌ای چون هملت- جُست تا ایستادنش در برابرِ مخاطبان نخبه و اشرافی. شخصیت محوری‌اش که عنوان نمایش‌نامه نیز، همچون بسیاری از آثار شکسپیر، هم‌نامِ اوست نیز در قیاسِ دیگر آثار خودِ نویسنده گویی از خمیره‌ای دیگر است؛ فرمانده‌ای خون‌ریز که تنها جنگیدن بلد است و برخلاف تعلقش به طبقه‌ی آریستوکرات چندان از هنر سخنوری و اشراف‌بودگی نیز بویی نبرده، او در طول درام تغییر چندانی نمی‌کند، خون‌ریز‌تر یا مهربان‌تر نمی‌شود و با کمترین دگرگونیِ شخصیتی درام را به پایان می‌برد. کوریولانوس چه در کنش و چه در زبان در محلِ گسست گسلی همیشگی قرار دارد؛ همچون نامِ دوشقه‌شده‌اش که در میانه‌ی نمایش تغییر می‌کند. علاوه‌براین‌ها بنابه سویه‌های فاشیستی موجود در ذاتِ او، اجرای نمایش‌نامه تا سال‌ها بعد از جنگ جهانی دوم ممنوع اعلام شده بود تا زمانی که برشت با کشفِ ایده‌ی تآترِ اپیک خود در آن در کارِ اجرای آن شد، تضاد و تناقض برآمده از متن و شخصیت نخستِ آن به‌قدری جدی است که همین متن در دوران آلمان هیتلری به عنوان متنی درسی در مدارس تدریس می‌شد.
اگر بخواهیم در این متن در برابر کوریولانوس بُرداری متضاد و در خلاف جهت رسم کنیم بی‌شک باید از مردم نام ببریم. شکسپیرِ همیشه بدبین به توده‌ی مردم، آنها را نه در قالب شخصیت‌ها بل در قامت شمایل‌هایی کلی ترسیم می‌کند: شهروند1، نگهبان اول، نگهبان دوم، توطئه‌گر اول و دوم و غیره؛ مردمی بی‌نام اما همیشه حاضر که در بیست‌ودو صحنه از بیست‌وپنج صحنه‌ی نمایش در حال فرومایگی و حماقت حاضر هستند. با این‌همه نمایش‌نامه در سوی جبهه‌ی مخالف مردم نیز نمی‌ایستد و طرفدارانِ آریستوکراسی را خشنود نمی‌سازد؛ نوعی ابهام و تن‌ندادن به تفسیری یک‌سویه که شاخصه‌ی نبوغِ شکسپیری است.به بیانی صریح‌تر، کوریولانوس به مثابه‌ی نیای بسیاری از نمایش‌نامه‌های عصر مدرن، تنش و تضاد دراماتیک را در تقابلی طبقاتی بازنمایی می‌کند. شکسپیر ماده‌ی تاریخی تراژدی خود را با گسستن از تمامی سنت‌های پیرامونی خود، و حتی سنت برساخته‌ی خودش، در نبردی طبقاتی و همیشگی جستجو می‌کند؛ تقابلی میان پیشوای برآمده از طبقات فوقانی با نیاز‌های تنانهی مردمی عادی که حالا خویشتن را دارای قدرتِ حق رای می‌بینند. تن و نیازهایش محور مرکزیِ متن شکسپیر هستند؛ شبکه‌ی استعاری‌ای متراکم از ارجاعات حول بدن و گرسنگی – به مثابه‌ی پایه‌ای‌ترین نیاز انسانی- در تقابلی آشکار با میلِ رهبر این جامعه قرار می‌گیرد تا آن تضاد طبقاتی پیش‌گفته را در وجهی عینی تجسد بخشد. از این به بعد نمایش‌نامه چیزی نیست جز حرکت تاریخ‌مندِ انسان‌ها به میانجیِ عنصر جنگ برای تسلط بر منابع مادی و حتی مصرفی؛ اکنون از عمیق‌ترین لایه‌های نیاز انسان‌ها (گرسنگی) تا شدید‌ترین مواجهه میان آنها (جنگ) به جای تمامیِ رانه‌های مرسوم پیش از خود در درام عمل می‌کند، و همین عامل است که کوریولانوس را تبدیل می‌کند به درامی مدرن و سخت‌تفسیر؛ درامی برآمده از ذات تخریب‌گرِ تضاد طبقاتی که اکنون در قالب تقابل توده‌ی مردم و فرد-جایگاهِ رهبر مشدد شده است.
اجرای «کوریولانوس» حامد اصغرزاده نیز از همین‌جا می‌آغازد. نمایش در قالب یک تمرین-اجرا خود را به مخاطبانش عرضه می کند؛ نمایشی که قرار است ذیل هدایتِ رهبر-کارگردان به دستِ بازیگران-مردمِ آن تمرین/اجرا شود. انتخاب این راهبرد ظریف و به‌جا به کارگردان اجازه می‌دهد تا مفهوم طبقاتی موجود در متن را به‌واسطه‌ی حضورِ مناسبات عمودی قدرت در فرآیند شکل‌گیریِ یک تآتر بازتولید کند. بازیگران در هنگامه‌ی کوشش برای به‌دست گرفتن صحنه و خلق یک اتفاق –یا به بیان من یک «آن» تآتریِ ناشی از حضور- مدام با مداخله و حضور کارگردان، که بنابه ساختار‌های پیشینیِ قدرت در جایگاه نمادینِ نامِ پدر/رهبر قرار دارد، مواجه می‌شوند: همه‌چیز در یدِ قدرت رهبر است؛ از ترتیب اجرای صحنه‌ها تا انتخاب شخصیت‌ها برای بازی، از شروع و خاتمه‌ی نمایش تا کنترل احساسات و به انقیاد کشاندن سوژگیِ آنها بر صحنه.
اجرا-تمرینِ «کوریولانوس» نمونه‌ای است موفق از آنچه الن بدیو در بابِ ایده-تآترش بیان می‌کند: تآتری که از متن می‌آغازد اما با اختیار کردن فرمی رادیکال در هر وعده از اجرا آن را بدل می‌سازد به چیزی یکه همچون یک «رخداد» تکرارپذیر. تآتری که علاوه بر نمایش‌گری می‌تواند به خودِ امرِ تآتری و فرآیندِ خلقش بیاندیشد و در عین حال بفهمد که دولت/قدرت همواره با نگاهی خیره در میان جایگاه تماشاگران نشسته است؛ دولتی که مناسبات قدرتش را در درون صحنه و آدم‌هایش می‌توان بازشناخت. رابطه‌ی درون‌ماندگارِ بازنمایی این مناسبات قدرت – و به تبعش نقدِ آن بر صحنه- به میانجیِ متنی که ماده تاریخی‌اش را از دلِ مفهومی همچون جدال طبقاتی انتخاب می‌کند، امکانات و گستره‌ای از پیشنهادات اجرایی‌ای با خود به همراه می‌آورد که می‌تواند حتی آن‌چنان رادیکال عمل کند که به شوریدن بازیگران/مردم بر علیه رهبر/کارگردانِ حاضر بر صحنه منجر شود. پایان‌بندی‌ای کارناوالی/انقلابی که ابزار اعمال قدرت را برای لحظاتی از کار انداخته و رهبر تنها با به تعلیق درآوردنِ قانون – رسم و قانون تآتری- نمایش را بدون پایان‌بندی و رسیدن به نقطه‌ی انتهایی درام مختومه اعلام کند. بااین‌همه می‌توان نقادانه از رهبر/کارگردان این اجرا-تمرین انتظار داشت در اعمال قدرت و مداخله برای هرچه به انقیاد کشاندنِ سوژه‌های انسانی تحتِ سلطه‌اش بی‌دریغ‌تر و رادیکال‌تر عمل کند. مداخله‌ای که می‌تواند صحنه را به آزمایشگاهی برای نمایش و سنجیدنِ موضوعاتِ تحتِ قدرت (بازیگران) و حتی کنش‌های میان خودِ آنها مبدل سازد. و علاه بر این، مفاهیم تنانهی موجود در متنِ شکسپیر که می‌توانست چه به لحاظ بصری و چه از منظر خوانش‌های تفسیری توجهی درخور و ارگانیک با رویکرد چنین اجرایی دریافت دارد نیز کم‌رنگ و زودگذر پرداخته می‌شوند – جز در ابتدا و لحظه‌ی روایتِ لطیفه‌وارِ مربوط به تشبیهِ جامعه به پیکری انسانی.
اما اجرای حاضر «کوریولانوس» نمونه‌ای خلاقانه و به تمامی درستِ تجربه‌کردن و تآترِ تجربی است که پس از سال‌ها کژفهمی نسبت به آن و مفاهیم و اسامیِ حولِ آن، رفته‌رفته جایش را در میانِ صحنه‌های تآتر امروز ایران پیدا می‌کند، و شاید برای فهم درستِ امرِ تجربی بر صحنه‌ی تآتر، نخست باید سازوکارِ منکوب‌گرِ «تجربیدن» که ناشی از مناسبات قدرت بر همان صحنه است را درک و نقد و نفی کرد.
http://dramanaghd.ir/1962/تجربه‌ی-بازنمایی-مناسباتِ-عمودی-قدرت
آدرس سایت
درباره کوریولانوس
در سایت درامانقد
تجربه‌ی بازنمایی مناسباتِ عمودی قدرت
نگاهی به نمایش «کوریولانوس» به کارگردانی حامد اصغرزاده
درامانقد-تئاتر: در طول تاریخِ اجراهای متون شکسپیر، کوریولانوسِ او یکی از کم‌اجراترین آنها بوده است. دلایل این عدم استقبال را می‌توان ... دیدن ادامه ›› در عناصر غیرجذاب برای عموم تماشاگران– که نه خبری از عشاق دل‌خسته در آن است و نه شخصیت‌های خون‌ریز، نه دلقک-فیلسوفی پیچیده‌ای در آن وجود دارد و نه شمایل دیوانه‌ای چون هملت- جُست تا ایستادنش در برابرِ مخاطبان نخبه و اشرافی. شخصیت محوری‌اش که عنوان نمایش‌نامه نیز، همچون بسیاری از آثار شکسپیر، هم‌نامِ اوست نیز در قیاسِ دیگر آثار خودِ نویسنده گویی از خمیره‌ای دیگر است؛ فرمانده‌ای خون‌ریز که تنها جنگیدن بلد است و برخلاف تعلقش به طبقه‌ی آریستوکرات چندان از هنر سخنوری و اشراف‌بودگی نیز بویی نبرده، او در طول درام تغییر چندانی نمی‌کند، خون‌ریز‌تر یا مهربان‌تر نمی‌شود و با کمترین دگرگونیِ شخصیتی درام را به پایان می‌برد. کوریولانوس چه در کنش و چه در زبان در محلِ گسست گسلی همیشگی قرار دارد؛ همچون نامِ دوشقه‌شده‌اش که در میانه‌ی نمایش تغییر می‌کند. علاوه‌براین‌ها بنابه سویه‌های فاشیستی موجود در ذاتِ او، اجرای نمایش‌نامه تا سال‌ها بعد از جنگ جهانی دوم ممنوع اعلام شده بود تا زمانی که برشت با کشفِ ایده‌ی تآترِ اپیک خود در آن در کارِ اجرای آن شد، تضاد و تناقض برآمده از متن و شخصیت نخستِ آن به‌قدری جدی است که همین متن در دوران آلمان هیتلری به عنوان متنی درسی در مدارس تدریس می‌شد.
اگر بخواهیم در این متن در برابر کوریولانوس بُرداری متضاد و در خلاف جهت رسم کنیم بی‌شک باید از مردم نام ببریم. شکسپیرِ همیشه بدبین به توده‌ی مردم، آنها را نه در قالب شخصیت‌ها بل در قامت شمایل‌هایی کلی ترسیم می‌کند: شهروند1، نگهبان اول، نگهبان دوم، توطئه‌گر اول و دوم و غیره؛ مردمی بی‌نام اما همیشه حاضر که در بیست‌ودو صحنه از بیست‌وپنج صحنه‌ی نمایش در حال فرومایگی و حماقت حاضر هستند. با این‌همه نمایش‌نامه در سوی جبهه‌ی مخالف مردم نیز نمی‌ایستد و طرفدارانِ آریستوکراسی را خشنود نمی‌سازد؛ نوعی ابهام و تن‌ندادن به تفسیری یک‌سویه که شاخصه‌ی نبوغِ شکسپیری است.به بیانی صریح‌تر، کوریولانوس به مثابه‌ی نیای بسیاری از نمایش‌نامه‌های عصر مدرن، تنش و تضاد دراماتیک را در تقابلی طبقاتی بازنمایی می‌کند. شکسپیر ماده‌ی تاریخی تراژدی خود را با گسستن از تمامی سنت‌های پیرامونی خود، و حتی سنت برساخته‌ی خودش، در نبردی طبقاتی و همیشگی جستجو می‌کند؛ تقابلی میان پیشوای برآمده از طبقات فوقانی با نیاز‌های تنانهی مردمی عادی که حالا خویشتن را دارای قدرتِ حق رای می‌بینند. تن و نیازهایش محور مرکزیِ متن شکسپیر هستند؛ شبکه‌ی استعاری‌ای متراکم از ارجاعات حول بدن و گرسنگی – به مثابه‌ی پایه‌ای‌ترین نیاز انسانی- در تقابلی آشکار با میلِ رهبر این جامعه قرار می‌گیرد تا آن تضاد طبقاتی پیش‌گفته را در وجهی عینی تجسد بخشد. از این به بعد نمایش‌نامه چیزی نیست جز حرکت تاریخ‌مندِ انسان‌ها به میانجیِ عنصر جنگ برای تسلط بر منابع مادی و حتی مصرفی؛ اکنون از عمیق‌ترین لایه‌های نیاز انسان‌ها (گرسنگی) تا شدید‌ترین مواجهه میان آنها (جنگ) به جای تمامیِ رانه‌های مرسوم پیش از خود در درام عمل می‌کند، و همین عامل است که کوریولانوس را تبدیل می‌کند به درامی مدرن و سخت‌تفسیر؛ درامی برآمده از ذات تخریب‌گرِ تضاد طبقاتی که اکنون در قالب تقابل توده‌ی مردم و فرد-جایگاهِ رهبر مشدد شده است.
اجرای «کوریولانوس» حامد اصغرزاده نیز از همین‌جا می‌آغازد. نمایش در قالب یک تمرین-اجرا خود را به مخاطبانش عرضه می کند؛ نمایشی که قرار است ذیل هدایتِ رهبر-کارگردان به دستِ بازیگران-مردمِ آن تمرین/اجرا شود. انتخاب این راهبرد ظریف و به‌جا به کارگردان اجازه می‌دهد تا مفهوم طبقاتی موجود در متن را به‌واسطه‌ی حضورِ مناسبات عمودی قدرت در فرآیند شکل‌گیریِ یک تآتر بازتولید کند. بازیگران در هنگامه‌ی کوشش برای به‌دست گرفتن صحنه و خلق یک اتفاق –یا به بیان من یک «آن» تآتریِ ناشی از حضور- مدام با مداخله و حضور کارگردان، که بنابه ساختار‌های پیشینیِ قدرت در جایگاه نمادینِ نامِ پدر/رهبر قرار دارد، مواجه می‌شوند: همه‌چیز در یدِ قدرت رهبر است؛ از ترتیب اجرای صحنه‌ها تا انتخاب شخصیت‌ها برای بازی، از شروع و خاتمه‌ی نمایش تا کنترل احساسات و به انقیاد کشاندن سوژگیِ آنها بر صحنه.
اجرا-تمرینِ «کوریولانوس» نمونه‌ای است موفق از آنچه الن بدیو در بابِ ایده-تآترش بیان می‌کند: تآتری که از متن می‌آغازد اما با اختیار کردن فرمی رادیکال در هر وعده از اجرا آن را بدل می‌سازد به چیزی یکه همچون یک «رخداد» تکرارپذیر. تآتری که علاوه بر نمایش‌گری می‌تواند به خودِ امرِ تآتری و فرآیندِ خلقش بیاندیشد و در عین حال بفهمد که دولت/قدرت همواره با نگاهی خیره در میان جایگاه تماشاگران نشسته است؛ دولتی که مناسبات قدرتش را در درون صحنه و آدم‌هایش می‌توان بازشناخت. رابطه‌ی درون‌ماندگارِ بازنمایی این مناسبات قدرت – و به تبعش نقدِ آن بر صحنه- به میانجیِ متنی که ماده تاریخی‌اش را از دلِ مفهومی همچون جدال طبقاتی انتخاب می‌کند، امکانات و گستره‌ای از پیشنهادات اجرایی‌ای با خود به همراه می‌آورد که می‌تواند حتی آن‌چنان رادیکال عمل کند که به شوریدن بازیگران/مردم بر علیه رهبر/کارگردانِ حاضر بر صحنه منجر شود. پایان‌بندی‌ای کارناوالی/انقلابی که ابزار اعمال قدرت را برای لحظاتی از کار انداخته و رهبر تنها با به تعلیق درآوردنِ قانون – رسم و قانون تآتری- نمایش را بدون پایان‌بندی و رسیدن به نقطه‌ی انتهایی درام مختومه اعلام کند. بااین‌همه می‌توان نقادانه از رهبر/کارگردان این اجرا-تمرین انتظار داشت در اعمال قدرت و مداخله برای هرچه به انقیاد کشاندنِ سوژه‌های انسانی تحتِ سلطه‌اش بی‌دریغ‌تر و رادیکال‌تر عمل کند. مداخله‌ای که می‌تواند صحنه را به آزمایشگاهی برای نمایش و سنجیدنِ موضوعاتِ تحتِ قدرت (بازیگران) و حتی کنش‌های میان خودِ آنها مبدل سازد. و علاه بر این، مفاهیم تنانهی موجود در متنِ شکسپیر که می‌توانست چه به لحاظ بصری و چه از منظر خوانش‌های تفسیری توجهی درخور و ارگانیک با رویکرد چنین اجرایی دریافت دارد نیز کم‌رنگ و زودگذر پرداخته می‌شوند – جز در ابتدا و لحظه‌ی روایتِ لطیفه‌وارِ مربوط به تشبیهِ جامعه به پیکری انسانی.
اما اجرای حاضر «کوریولانوس» نمونه‌ای خلاقانه و به تمامی درستِ تجربه‌کردن و تآترِ تجربی است که پس از سال‌ها کژفهمی نسبت به آن و مفاهیم و اسامیِ حولِ آن، رفته‌رفته جایش را در میانِ صحنه‌های تآتر امروز ایران پیدا می‌کند، و شاید برای فهم درستِ امرِ تجربی بر صحنه‌ی تآتر، نخست باید سازوکارِ منکوب‌گرِ «تجربیدن» که ناشی از مناسبات قدرت بر همان صحنه است را درک و نقد و نفی کرد.
http://dramanaghd.ir/1962/تجربه‌ی-بازنمایی-مناسباتِ-عمودی-قدرت
آدرس سایت
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
نگاهی به نمایش «کوریولانوس» به کارگردانی حامد اصغرزاده
محتوای سیال معنای رهایی از کالبد اثر نیست
ایران تئاتر، کیارش وفایی: استفاده از روش‌های مختلف در حوزه نمایش و تولید آثار جزو راهکارهایی به شمار می‌رود که یک گروه نمایشی می‌تواند از آن در جهت ارائه بهتر اثر خود بهره گرفته و با گذراندن مراحل سعی و خطا در آن نمایش به هدف غایی برسد.
دنیای نمایش نمونه عینی جهان پیرامون و هستی است که زیر شاخه‌های بسیاری دارد که هر کدام از آنها می‌توانند روشی قابل اتکا برای یک اثر نمایشی قلمداد شود. حال باتوجه به این موضوع، اهمیت پرداختن به کشف ساختاری مناسب حکم اتکا به راه حلی قابل استناد است. راه حلی که در آن همه چیز را تحت تاثیر ... دیدن ادامه ›› خود قرار داده و نظم مطلقی را برای به فعل در آوردن اثری حاصل می‌کند.
نمایش «کوریولانوس» از گونه نمایش‌هایی است که با عنوان پروژه تمرین – اجرا با نگاهی فارغ از داشته‌های مرسوم در امر اجرا برای رسیدن به هدف نهایی خود به کشف و شهود دست می‌زند. در این اثر نمایشی کوشیده شده است با در نظر گرفتن شرایط و به دست آوردن تجربه نو در تمرین گروه نمایشی بتواند اثری را به تولید قابل دفاع منجر کند. حال در این نمایش چنین تمهیدی با رویکردی متمایز صورت گرفته است که در آن مخاطب به عنوان شاهدی برای لحظات کشفی نو به همراه گروه نمایشی در سالن حضور دارد و همه چیز را از نظر می‌گذراند. البته اهمیت این موضوع تنها به وجود مخاطب نیست بلکه در بیان این تعریف جا دارد که پیش آوردن کنش و واکنش از سوی کارگردان اثر به فضای بیرونی نمایش قابل انتقال باشد.
در این نمایش همه چیز از شروع تمرین این اثر آغاز می‌شود. تمرینی که در آن بازیگران در فضای تمرین به اجرای نمایش می‌پردازند و کارگردان به معنای واقعی نقش خود را ایفا می‌کند. حال در این میان مخاطبان از نگاهی به عنوان عضوی از این گروه و از نگاهی دیگر در زاویه مخالف نشسته و همه چیز را از بیرون می‌بیند و نسبت به آن عکس‌العملی را از خود بروز می‌دهد. در این نمایش هر کدام از بازیگران با استفاده از فیزیک بدنی خود نقش را به تصویر در می‌آورد. آنها گاهی می‌خندند، فریاد می‌زنند و... حال در این میان تمهید کارگردان آن است که با قطع کردن تمرین و توضیح مسائلی به بازیگرانش مجدد تمرین را آغاز کرده و مسیر خود را ادامه بدهد یعنی همان اجرایی که مخاطب آن را می‌بیند را از سر بگیرد.
در این میان ایجاد موقعیت از نکات مهمی است که در آن کوشیده شده است بازیگران در فضای ساختاری نمایشی غوطه‌ور شده تا بتوانند به فرم مناسبی که کارگردان به نام صاحب اثر خواهان آن است برسند. در این اثر محتوا و روایت با کارکردی هم راستا با فرم در اثر هم زمان رخ می‌دهد زیرا گروه نمایشی در صدد کشف بر آمده و این اتفاق جزو لاینفک چنین نمایش‌هایی به حساب می‌آید.
حال این خصوصیات بیانگر آن است این نگرش به چنین آثار نمایشی می‌تواند با داشته‌های بسیاری مخاطب را به دیدن اتفاقات روز از تولیدات ترغیب کند. البته با این نگاه باید نقش مخاطب را در تمرین اجرا «کوریولانوس» مهم قلمداد کرد و هدف نمایش را بر این مبنا قرار داد که کارگردان با پیش آوردن موقعیت‌های مختلف از برون‌ریزی بازیگران خود در تلاش کسب تجربه‌ای نو برای آنها و همچنین مخاطب است.
قابل ذکر است این اثر همه چیز را در اختیار بازیگران قرار داده است به طوری که آنها از دیالوگ‌های نمایش، فرم‌های موردنظر خود را به صحنه می‌آورند و دستورالعمل‌های تجربه‌گرایی را در صدر این تصمیم در نظر می‌گیرند.
از مزایای نمایش‌هایی که به عنوان تمرین – اجرا مخاطب به دیدن آنها می‌نشیند آن است که آنها می‌توانند همه چیز را از صفر تا صد یک پروژه ببینند و از راز و رمزهایی که اغلب پشت درهای بسته پیش می‌آید آگاه شوند. در واقع استفاده از متدهای روز و فاصله گرفتن از روش‌های معمول در نمایش‌هایی با این ساختار که شاهدشان هستیم می‌تواند این موقعیت را پیش آورد که خودمان را عادت به آن بدهیم که در شرایط مختلف بتوانیم اثری را به نظاره نشسته و در اوج نو بودنش از نظر اجرایی مانند سایر نمایش‌ها با آن آثار برخورد کنیم. در واقع چنین آثاری قصد آن را دارند که محتوایی را با میزانسن‌های سیال را در فضای سالن شکل بدهند تا در اوج رهایی به قالب موردنظر کارگردان دست پیدا کرده و همچون دیگر آثار نمایشی مخاطبان خود را داشته باشند.
نقش اول در نمایش «کوریو لانوس» را کارگردان اثر برعهده دارد که در حین شکل‌گیری ایده‌های خود جهانی را برای بازیگران فراهم می‌آورد تا از این طریق بتواند هدف غایی خود را شکل بدهد.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
Hamed Asgharzade:
http://sharghdaily.ir/News/142035/در-ستایس-گونه‌ای-از-شکست‌خوردن
درباره نمایش «کوریولانوس» حامد اصغرزاده
در ستایس گونه‌ای از شکست‌خوردن
محمدحسن خدایی
همچنان که یان کات اشاره دارد «در کوریولانوس اصلا توده مردمی وجود ندارد، بلکه اشراف و عوام وجود دارند. کوریولانوس تقسیم‌بندی مردم به گرسنگان و سیرها را قبول دارد، اما این مسئله را به دلیل اراده خدایان نمی‌داند. او نه به خدایان اعتقاد دارد و نه نیازی به آنها حس می‌کند. نظرش راجع به مردم این است که آنان حیواناتی‌اند که به محض سیرشدن گستاخ می‌شوند و حمله می‌کنند»؛ نمایشی که بر رابطه حاکمان و مردم نظر می‌افکند و در قبال توده مردم، به ... دیدن ادامه ›› نوعی موضع انتقادی دارد و می‌شود گفت به‌شدت سیاسی است که ازقضا امکان اندکی برای اجراشدن یافته. حامد اصغرزاده و جواد ابراهیمی‌نژاد در مقام نویسندگان متنی که براساس تراژدی شکسپیر نوشته شده، قطعاتی را مدنظر داشته‌اند که مربوط است به رابطه مسئله‌ساز کوریولانوس و مردم گرفتار گرسنگی که در آستانه شورش و تبدیل‌شدن به سوژه‌اند. اما حامد اصغرزاده در مقام کارگردان، شیوه اجرائی را در قالب تمرین - اجرا برگزیده تا رابطه پربلماتیک حاکم و مردم را به نوعی در رابطه با کارگردان و بازیگران بازنمایی کند. اجرا اما تأکیدی است بر تخطی و شاید بشود گفت ناممکنی روایت شکسپیری از کوریولانوس یا حتی معاصرکردن آن. گروه اجرائی به مثابه عوامل تولید یک محصول آزمایشگاهی، در پی اکتشاف و کیمیاگری‌اند. اما چه باک اگر در این آزمایش‌گری آنچه حاصل می‌آید خود نشانی باشد بر ناممکنی کیمیا. اما اجرا آن زمان در تحقق ایده‌های خود شکست می‌خورد که آزمایشگاه را نه در یک محیط نامتعارف که در یک سالن استاندارد و البته خصوصی بنا می‌کند. از دل این مکان‌یابی محافظه‌کارانه است که نمایش هیچگاه فرم نهایی خود را نمی‌یابد و در یک شکست اعتراف‌گونه، مناسبات مادی تولید تئاتر این روزها را به شکلی آیرونیک بازنمایی می‌کند. کوریولانوس نشان چندانی از جهان شکسپیری بر تارک خود نمی‌بیند و با «تکرار»کردن‌های مدام، توان آن را دارد که تا ابد روایت غایی خود را به تعویق اندازد؛ کنشی رادیکال که بدن و زبان بازیگران را بحرانی کرده و رابطه کارگردان همیشه حاضر در صحنه و بازیگران را واجد ساحتی بداعت‌آمیز می‌کند. حامد اصغرزاده تنش میان کوریولانوس و مردم را به شکلی بازنمایی می‌کند که تمامی بازیگران امکان کوریولانوس‌شدن را می‌یابند؛ یک امکان همگانی در تسخیر جایگاه نمادین و واقعی کوریولانوس. یک ژست دموکراتیک و امیدبخش در اقتدارزدایی از بازیگرسالاری.تری ایگلتون درباره کوریولانوس متذکر می‌شود که «ارزش و معنایش را خودش، فارغ از آرای عمومی، به خودش می‌بخشد و هم در نقش دال عمل می‌کند و هم در نقش مدلول؛ او مخصوصا ردیه‌ای است با تأخیر بر این باور مؤمنانه و پرهیزکارانه پولونیوس که هر که با خود روراست باشد لاجرم با دیگران نیز صادق و وفادار خواهد بود». اینجا هم در تمرین - اجرای کوریولانوس، ارزش و معنا به‌شکل خودآیین، خلق می‌شود و توجه چندانی به آرای دیگران و تکثر نظرات وجود ندارد. یک کنش رادیکال و سیاسی، با تأکید بر ناتمامی و بالقوه‌گی، با تأکید بر شکست تا امکان بر صحنه‌آوردن این شکل از «تئاتر» به پرسش کشیده شود که تن به مناسبات تولید بورژوایی نمی‌دهند و اغلب نابهنگام است.
http://sharghdaily.ir/News/142035/در-ستایس-گونه‌ای-از-شکست‌خوردن
درباره نمایش «کوریولانوس» حامد اصغرزاده
در ستایس گونه‌ای از شکست‌خوردن
محمدحسن خدایی
همچنان که یان کات اشاره دارد «در کوریولانوس اصلا توده مردمی وجود ندارد، بلکه اشراف و عوام وجود دارند. کوریولانوس تقسیم‌بندی مردم به گرسنگان و سیرها را قبول دارد، اما این مسئله را به دلیل اراده خدایان نمی‌داند. او نه به خدایان اعتقاد دارد و نه نیازی به آنها حس می‌کند. نظرش راجع به مردم این است که آنان حیواناتی‌اند که به محض سیرشدن گستاخ می‌شوند و حمله می‌کنند»؛ نمایشی که بر رابطه حاکمان و مردم نظر می‌افکند و در قبال توده مردم، به ... دیدن ادامه ›› نوعی موضع انتقادی دارد و می‌شود گفت به‌شدت سیاسی است که ازقضا امکان اندکی برای اجراشدن یافته. حامد اصغرزاده و جواد ابراهیمی‌نژاد در مقام نویسندگان متنی که براساس تراژدی شکسپیر نوشته شده، قطعاتی را مدنظر داشته‌اند که مربوط است به رابطه مسئله‌ساز کوریولانوس و مردم گرفتار گرسنگی که در آستانه شورش و تبدیل‌شدن به سوژه‌اند. اما حامد اصغرزاده در مقام کارگردان، شیوه اجرائی را در قالب تمرین - اجرا برگزیده تا رابطه پربلماتیک حاکم و مردم را به نوعی در رابطه با کارگردان و بازیگران بازنمایی کند. اجرا اما تأکیدی است بر تخطی و شاید بشود گفت ناممکنی روایت شکسپیری از کوریولانوس یا حتی معاصرکردن آن. گروه اجرائی به مثابه عوامل تولید یک محصول آزمایشگاهی، در پی اکتشاف و کیمیاگری‌اند. اما چه باک اگر در این آزمایش‌گری آنچه حاصل می‌آید خود نشانی باشد بر ناممکنی کیمیا. اما اجرا آن زمان در تحقق ایده‌های خود شکست می‌خورد که آزمایشگاه را نه در یک محیط نامتعارف که در یک سالن استاندارد و البته خصوصی بنا می‌کند. از دل این مکان‌یابی محافظه‌کارانه است که نمایش هیچگاه فرم نهایی خود را نمی‌یابد و در یک شکست اعتراف‌گونه، مناسبات مادی تولید تئاتر این روزها را به شکلی آیرونیک بازنمایی می‌کند. کوریولانوس نشان چندانی از جهان شکسپیری بر تارک خود نمی‌بیند و با «تکرار»کردن‌های مدام، توان آن را دارد که تا ابد روایت غایی خود را به تعویق اندازد؛ کنشی رادیکال که بدن و زبان بازیگران را بحرانی کرده و رابطه کارگردان همیشه حاضر در صحنه و بازیگران را واجد ساحتی بداعت‌آمیز می‌کند. حامد اصغرزاده تنش میان کوریولانوس و مردم را به شکلی بازنمایی می‌کند که تمامی بازیگران امکان کوریولانوس‌شدن را می‌یابند؛ یک امکان همگانی در تسخیر جایگاه نمادین و واقعی کوریولانوس. یک ژست دموکراتیک و امیدبخش در اقتدارزدایی از بازیگرسالاری.تری ایگلتون درباره کوریولانوس متذکر می‌شود که «ارزش و معنایش را خودش، فارغ از آرای عمومی، به خودش می‌بخشد و هم در نقش دال عمل می‌کند و هم در نقش مدلول؛ او مخصوصا ردیه‌ای است با تأخیر بر این باور مؤمنانه و پرهیزکارانه پولونیوس که هر که با خود روراست باشد لاجرم با دیگران نیز صادق و وفادار خواهد بود». اینجا هم در تمرین - اجرای کوریولانوس، ارزش و معنا به‌شکل خودآیین، خلق می‌شود و توجه چندانی به آرای دیگران و تکثر نظرات وجود ندارد. یک کنش رادیکال و سیاسی، با تأکید بر ناتمامی و بالقوه‌گی، با تأکید بر شکست تا امکان بر صحنه‌آوردن این شکل از «تئاتر» به پرسش کشیده شود که تن به مناسبات تولید بورژوایی نمی‌دهند و اغلب نابهنگام است.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
http://sharghdaily.ir/News/142035/در-ستایس-گونه‌ای-از-شکست‌خوردن
درباره نمایش «کوریولانوس» حامد اصغرزاده
در ستایس گونه‌ای از شکست‌خوردن
محمدحسن خدایی
همچنان که یان کات اشاره دارد «در کوریولانوس اصلا توده مردمی وجود ندارد، بلکه اشراف و عوام وجود دارند. کوریولانوس تقسیم‌بندی مردم به گرسنگان و سیرها را قبول دارد، اما این مسئله را به دلیل اراده خدایان نمی‌داند. او نه به خدایان اعتقاد دارد و نه نیازی به آنها حس می‌کند. نظرش راجع به مردم این است که آنان حیواناتی‌اند که به محض سیرشدن گستاخ می‌شوند و حمله می‌کنند»؛ نمایشی که بر رابطه حاکمان و مردم نظر می‌افکند و در قبال توده مردم، به نوعی موضع انتقادی دارد و می‌شود گفت به‌شدت سیاسی است که ازقضا امکان اندکی برای اجراشدن یافته. حامد اصغرزاده و جواد ابراهیمی‌نژاد در مقام نویسندگان متنی که براساس تراژدی شکسپیر نوشته شده، قطعاتی را مدنظر داشته‌اند که مربوط است به رابطه مسئله‌ساز کوریولانوس و مردم گرفتار گرسنگی که در آستانه شورش و تبدیل‌شدن ... دیدن ادامه ›› به سوژه‌اند. اما حامد اصغرزاده در مقام کارگردان، شیوه اجرائی را در قالب تمرین - اجرا برگزیده تا رابطه پربلماتیک حاکم و مردم را به نوعی در رابطه با کارگردان و بازیگران بازنمایی کند. اجرا اما تأکیدی است بر تخطی و شاید بشود گفت ناممکنی روایت شکسپیری از کوریولانوس یا حتی معاصرکردن آن. گروه اجرائی به مثابه عوامل تولید یک محصول آزمایشگاهی، در پی اکتشاف و کیمیاگری‌اند. اما چه باک اگر در این آزمایش‌گری آنچه حاصل می‌آید خود نشانی باشد بر ناممکنی کیمیا. اما اجرا آن زمان در تحقق ایده‌های خود شکست می‌خورد که آزمایشگاه را نه در یک محیط نامتعارف که در یک سالن استاندارد و البته خصوصی بنا می‌کند. از دل این مکان‌یابی محافظه‌کارانه است که نمایش هیچگاه فرم نهایی خود را نمی‌یابد و در یک شکست اعتراف‌گونه، مناسبات مادی تولید تئاتر این روزها را به شکلی آیرونیک بازنمایی می‌کند. کوریولانوس نشان چندانی از جهان شکسپیری بر تارک خود نمی‌بیند و با «تکرار»کردن‌های مدام، توان آن را دارد که تا ابد روایت غایی خود را به تعویق اندازد؛ کنشی رادیکال که بدن و زبان بازیگران را بحرانی کرده و رابطه کارگردان همیشه حاضر در صحنه و بازیگران را واجد ساحتی بداعت‌آمیز می‌کند. حامد اصغرزاده تنش میان کوریولانوس و مردم را به شکلی بازنمایی می‌کند که تمامی بازیگران امکان کوریولانوس‌شدن را می‌یابند؛ یک امکان همگانی در تسخیر جایگاه نمادین و واقعی کوریولانوس. یک ژست دموکراتیک و امیدبخش در اقتدارزدایی از بازیگرسالاری.تری ایگلتون درباره کوریولانوس متذکر می‌شود که «ارزش و معنایش را خودش، فارغ از آرای عمومی، به خودش می‌بخشد و هم در نقش دال عمل می‌کند و هم در نقش مدلول؛ او مخصوصا ردیه‌ای است با تأخیر بر این باور مؤمنانه و پرهیزکارانه پولونیوس که هر که با خود روراست باشد لاجرم با دیگران نیز صادق و وفادار خواهد بود». اینجا هم در تمرین - اجرای کوریولانوس، ارزش و معنا به‌شکل خودآیین، خلق می‌شود و توجه چندانی به آرای دیگران و تکثر نظرات وجود ندارد. یک کنش رادیکال و سیاسی، با تأکید بر ناتمامی و بالقوه‌گی، با تأکید بر شکست تا امکان بر صحنه‌آوردن این شکل از «تئاتر» به پرسش کشیده شود که تن به مناسبات تولید بورژوایی نمی‌دهند و اغلب نابهنگام است.
درباره نمایش «کوریولانوس» حامد اصغرزاده
در ستایس گونه‌ای از شکست‌خوردن
محمدحسن خدایی
همچنان که یان کات اشاره دارد «در کوریولانوس اصلا توده مردمی وجود ندارد، بلکه اشراف و عوام وجود دارند. کوریولانوس تقسیم‌بندی مردم به گرسنگان و سیرها را قبول دارد، اما این مسئله را به دلیل اراده خدایان نمی‌داند. او نه به خدایان اعتقاد دارد و نه نیازی به آنها حس می‌کند. نظرش راجع به مردم این است که آنان حیواناتی‌اند که به محض سیرشدن گستاخ می‌شوند و حمله می‌کنند»؛ نمایشی که بر رابطه حاکمان و مردم نظر می‌افکند و در قبال توده مردم، به نوعی موضع انتقادی دارد و می‌شود گفت به‌شدت سیاسی است که ازقضا امکان اندکی برای اجراشدن یافته. حامد اصغرزاده و جواد ابراهیمی‌نژاد در مقام نویسندگان متنی که براساس تراژدی شکسپیر نوشته شده، قطعاتی را مدنظر داشته‌اند که مربوط است به رابطه مسئله‌ساز کوریولانوس و مردم گرفتار گرسنگی که در آستانه شورش و تبدیل‌شدن ... دیدن ادامه ›› به سوژه‌اند. اما حامد اصغرزاده در مقام کارگردان، شیوه اجرائی را در قالب تمرین - اجرا برگزیده تا رابطه پربلماتیک حاکم و مردم را به نوعی در رابطه با کارگردان و بازیگران بازنمایی کند. اجرا اما تأکیدی است بر تخطی و شاید بشود گفت ناممکنی روایت شکسپیری از کوریولانوس یا حتی معاصرکردن آن. گروه اجرائی به مثابه عوامل تولید یک محصول آزمایشگاهی، در پی اکتشاف و کیمیاگری‌اند. اما چه باک اگر در این آزمایش‌گری آنچه حاصل می‌آید خود نشانی باشد بر ناممکنی کیمیا. اما اجرا آن زمان در تحقق ایده‌های خود شکست می‌خورد که آزمایشگاه را نه در یک محیط نامتعارف که در یک سالن استاندارد و البته خصوصی بنا می‌کند. از دل این مکان‌یابی محافظه‌کارانه است که نمایش هیچگاه فرم نهایی خود را نمی‌یابد و در یک شکست اعتراف‌گونه، مناسبات مادی تولید تئاتر این روزها را به شکلی آیرونیک بازنمایی می‌کند. کوریولانوس نشان چندانی از جهان شکسپیری بر تارک خود نمی‌بیند و با «تکرار»کردن‌های مدام، توان آن را دارد که تا ابد روایت غایی خود را به تعویق اندازد؛ کنشی رادیکال که بدن و زبان بازیگران را بحرانی کرده و رابطه کارگردان همیشه حاضر در صحنه و بازیگران را واجد ساحتی بداعت‌آمیز می‌کند. حامد اصغرزاده تنش میان کوریولانوس و مردم را به شکلی بازنمایی می‌کند که تمامی بازیگران امکان کوریولانوس‌شدن را می‌یابند؛ یک امکان همگانی در تسخیر جایگاه نمادین و واقعی کوریولانوس. یک ژست دموکراتیک و امیدبخش در اقتدارزدایی از بازیگرسالاری.تری ایگلتون درباره کوریولانوس متذکر می‌شود که «ارزش و معنایش را خودش، فارغ از آرای عمومی، به خودش می‌بخشد و هم در نقش دال عمل می‌کند و هم در نقش مدلول؛ او مخصوصا ردیه‌ای است با تأخیر بر این باور مؤمنانه و پرهیزکارانه پولونیوس که هر که با خود روراست باشد لاجرم با دیگران نیز صادق و وفادار خواهد بود». اینجا هم در تمرین - اجرای کوریولانوس، ارزش و معنا به‌شکل خودآیین، خلق می‌شود و توجه چندانی به آرای دیگران و تکثر نظرات وجود ندارد. یک کنش رادیکال و سیاسی، با تأکید بر ناتمامی و بالقوه‌گی، با تأکید بر شکست تا امکان بر صحنه‌آوردن این شکل از «تئاتر» به پرسش کشیده شود که تن به مناسبات تولید بورژوایی نمی‌دهند و اغلب نابهنگام است.
هانیه رحیمی و اعظم سعادت این را
دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
سلام
دوستان من برای امشب ۱۵ دی ماه یک بلیط اضافه برای کنسرت استاد کلهر ساعت ۲۱:۳۰ دارم اگر کسی میخواد لطفا با این شماره تماس بگیره
09305965432
۱۵ دی
ساعت ۲۱:۳۰
تالار وحدت
بالکن یک
سه شرقی
دوستان من برای امشب ۱۵ دی ماه یک بلیط اضافه برای کنسرت استاد کلهر ساعت ۲۱:۳۰ دارم اگر کسی میخواد لطفا با این شماره تماس بگیره
09305965432
۱۵ دی
ساعت ۲۱:۳۰
تالار وحدت
بالکن یک
سه شرقی
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
با سلام
دوستان من برای امشب ۱۵ دی ماه یک بلیط اضافه برای کنسرت استاد کلهر ساعت ۲۱:۳۰ دارم اگر کسی میخواد لطفا با این شماره تماس بگیره
09305965432
۱۵ دی
ساعت ۲۱:۳۰
تالار وحدت
بالکن یک
سه شرقی
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
با سلام
دوستان من برای امشب ۱۵ دی ماه یک بلیط اضافه برای کنسرت استاد کلهر ساعت ۲۱:۳۰ دارم اگر کسی میخواد لطفا با این شماره تماس بگیره
09305965432
۱۵ دی
ساعت ۲۱:۳۰
تالار وحدت
بالکن یک
سه شرقی
دوستان من برای امشب ۱۵ دی ماه یک بلیط اضافه برای کنسرت استاد کلهر ساعت ۲۱:۳۰ دارم اگر کسی میخواد لطفا با این شماره تماس بگیره
09305965432
۱۵ دی
ساعت ۲۱:۳۰
تالار وحدت
بالکن یک
سه شرقی
تقی لشکربلوکی این را
خواند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
سلام
برای نمایش « آخرین انار دنیا » کار ابراهیم پشت کوهی..سانس دوم ساعت ۱۹:۳۰ روز شنبه ۱۰ بهمن بلیط دارم اما به دلیل مشکلی که اون ساعت واسم پیش اومده ممکنه نتونم به اجرا برسم و حاضر به معاوضه با سانس دیگه هستم...اگر کسی تمایل داشت ممنون میشم پیغمام بده..
09305965432
اطلاعات کامل:
اخرین انار دنیا
کارگردان:ابراهیم پشت کوهی
تالار مولوی
تاریخ: شنبه ۱۰ بهمن
ساعت: ۱۹:۳۰
جایگاه: همکف..ردیف ۵..صندلی ۱
ممنون
۶
برای نمایش « آخرین انار دنیا » کار ابراهیم پشت کوهی..سانس دوم ساعت ۱۹:۳۰ روز شنبه ۱۰ بهمن بلیط دارم اما به دلیل مشکلی که اون ساعت واسم پیش اومده ممکنه نتونم به اجرا برسم و حاضر به معاوضه با سانس دیگه هستم...اگر کسی تمایل داشت ممنون میشم پیغمام بده..
09305965432
اطلاعات کامل:
اخرین انار دنیا
کارگردان:ابراهیم پشت کوهی
تالار مولوی
تاریخ: شنبه ۱۰ بهمن
ساعت: ۱۹:۳۰
جایگاه: همکف..ردیف ۵..صندلی ۱
ممنون
۶
حسین پوریعقوب این را
خواند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
سلام
برای نمایش « آخرین انار دنیا » کار ابراهیم پشت کوهی..سانس دوم ساعت ۱۹:۳۰ روز شنبه ۱۰ بهمن بلیط دارم اما به دلیل مشکلی که اون ساعت واسم پیش اومده ممکنه نتونم به اجرا برسم و حاضر به معاوضه با سانس دیگه هستم...اگر کسی تمایل داشت ممنون میشم پیغمام بده..
09305965432
اطلاعات کامل:
اخرین انار دنیا
کارگردان:ابراهیم پشت کوهی
تالار مولوی
تاریخ: شنبه ۱۰ بهمن
ساعت: ۱۹:۳۰
جایگاه: همکف..ردیف ۵..صندلی ۱
ممنون
برای نمایش « آخرین انار دنیا » کار ابراهیم پشت کوهی..سانس دوم ساعت ۱۹:۳۰ روز شنبه ۱۰ بهمن بلیط دارم اما به دلیل مشکلی که اون ساعت واسم پیش اومده ممکنه نتونم به اجرا برسم و حاضر به معاوضه با سانس دیگه هستم...اگر کسی تمایل داشت ممنون میشم پیغمام بده..
09305965432
اطلاعات کامل:
اخرین انار دنیا
کارگردان:ابراهیم پشت کوهی
تالار مولوی
تاریخ: شنبه ۱۰ بهمن
ساعت: ۱۹:۳۰
جایگاه: همکف..ردیف ۵..صندلی ۱
ممنون
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
سلام
برای نمایش « آخرین انار دنیا » کار ابراهیم پشت کوهی..سانس دوم ساعت ۱۹:۳۰ روز شنبه ۱۰ بهمن بلیط دارم اما به دلیل مشکلی که اون ساعت واسم پیش اومده ممکنه نتونم به اجرا برسم و حاضر به معاوضه با سانس دیگه هستم...اگر کسی تمایل داشت ممنون میشم پیغمام بده..
09305965432
اطلاعات کامل:
اخرین انار دنیا
کارگردان:ابراهیم پشت کوهی
تالار مولوی
تاریخ: شنبه ۱۰ بهمن
ساعت: ۱۹:۳۰
جایگاه: همکف..ردیف ۵..صندلی ۱
ممنون
برای نمایش « آخرین انار دنیا » کار ابراهیم پشت کوهی..سانس دوم ساعت ۱۹:۳۰ روز شنبه ۱۰ بهمن بلیط دارم اما به دلیل مشکلی که اون ساعت واسم پیش اومده ممکنه نتونم به اجرا برسم و حاضر به معاوضه با سانس دیگه هستم...اگر کسی تمایل داشت ممنون میشم پیغمام بده..
09305965432
اطلاعات کامل:
اخرین انار دنیا
کارگردان:ابراهیم پشت کوهی
تالار مولوی
تاریخ: شنبه ۱۰ بهمن
ساعت: ۱۹:۳۰
جایگاه: همکف..ردیف ۵..صندلی ۱
ممنون
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
سلام
برای نمایش « آخرین انار دنیا » کار ابراهیم پشت کوهی..سانس دوم ساعت ۱۹:۳۰ روز شنبه ۱۰ بهمن بلیط دارم اما به دلیل مشکلی که اون ساعت واسم پیش اومده ممکنه نتونم به اجرا برسم و حاضر به معاوضه با سانس دیگه هستم...اگر کسی تمایل داشت ممنون میشم پیغمام بده..
09305965432
اطلاعات کامل:
اخرین انار دنیا
کارگردان:ابراهیم پشت کوهی
تالار مولوی
تاریخ: شنبه ۱۰ بهمن
ساعت: ۱۹:۳۰
جایگاه: همکف..ردیف ۵..صندلی ۱
ممنون
برای نمایش « آخرین انار دنیا » کار ابراهیم پشت کوهی..سانس دوم ساعت ۱۹:۳۰ روز شنبه ۱۰ بهمن بلیط دارم اما به دلیل مشکلی که اون ساعت واسم پیش اومده ممکنه نتونم به اجرا برسم و حاضر به معاوضه با سانس دیگه هستم...اگر کسی تمایل داشت ممنون میشم پیغمام بده..
09305965432
اطلاعات کامل:
اخرین انار دنیا
کارگردان:ابراهیم پشت کوهی
تالار مولوی
تاریخ: شنبه ۱۰ بهمن
ساعت: ۱۹:۳۰
جایگاه: همکف..ردیف ۵..صندلی ۱
ممنون
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
سلام
برای نمایش « آخرین انار دنیا » کار ابراهیم پشت کوهی..سانس دوم ساعت ۱۹:۳۰ روز شنبه ۱۰ بهمن بلیط دارم اما به دلیل مشکلی که اون ساعت واسم پیش اومده ممکنه نتونم به اجرا برسم و حاضر به معاوضه با سانس دیگه هستم...اگر کسی تمایل داشت ممنون میشم پیغمام بده..
09305965432
اطلاعات کامل:
اخرین انار دنیا
کارگردان:ابراهیم پشت کوهی
تالار مولوی
تاریخ: شنبه ۱۰ بهمن
ساعت: ۱۹:۳۰
جایگاه: همکف..ردیف ۵..صندلی ۱
ممنون
برای نمایش « آخرین انار دنیا » کار ابراهیم پشت کوهی..سانس دوم ساعت ۱۹:۳۰ روز شنبه ۱۰ بهمن بلیط دارم اما به دلیل مشکلی که اون ساعت واسم پیش اومده ممکنه نتونم به اجرا برسم و حاضر به معاوضه با سانس دیگه هستم...اگر کسی تمایل داشت ممنون میشم پیغمام بده..
09305965432
اطلاعات کامل:
اخرین انار دنیا
کارگردان:ابراهیم پشت کوهی
تالار مولوی
تاریخ: شنبه ۱۰ بهمن
ساعت: ۱۹:۳۰
جایگاه: همکف..ردیف ۵..صندلی ۱
ممنون
سارا شاهی (saraashahi)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
از ۲۶ دی ۱۳۹۴
سلام در صورت تمایل حاضر به خرید این بلیط هستم
۰۳ بهمن ۱۳۹۴
دوست‌دارم
پاسخ
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
سلام
برای نمایش « آخرین انار دنیا » کار ابراهیم پشت کوهی..سانس دوم ساعت ۱۹:۳۰ روز شنبه ۱۰ بهمن بلیط دارم اما به دلیل مشکلی که اون ساعت واسم پیش اومده ممکنه نتونم به اجرا برسم و حاضر به معاوضه با سانس دیگه هستم...اگر کسی تمایل داشت ممنون میشم پیغمام بده..
09305965432
اطلاعات کامل:
اخرین انار دنیا
کارگردان:ابراهیم پشت کوهی
تالار مولوی
تاریخ: شنبه ۱۰ بهمن
ساعت: ۱۹:۳۰
جایگاه: همکف..ردیف ۵..صندلی ۱
ممنون
برای نمایش « آخرین انار دنیا » کار ابراهیم پشت کوهی..سانس دوم ساعت ۱۹:۳۰ روز شنبه ۱۰ بهمن بلیط دارم اما به دلیل مشکلی که اون ساعت واسم پیش اومده ممکنه نتونم به اجرا برسم و حاضر به معاوضه با سانس دیگه هستم...اگر کسی تمایل داشت ممنون میشم پیغمام بده..
09305965432
اطلاعات کامل:
اخرین انار دنیا
کارگردان:ابراهیم پشت کوهی
تالار مولوی
تاریخ: شنبه ۱۰ بهمن
ساعت: ۱۹:۳۰
جایگاه: همکف..ردیف ۵..صندلی ۱
ممنون
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
سلام
برای نمایش « آخرین انار دنیا » کار ابراهیم پشت کوهی..سانس دوم ساعت ۱۹:۳۰ روز شنبه ۱۰ بهمن بلیط دارم اما به دلیل مشکلی که اون ساعت واسم پیش اومده ممکنه نتونم به اجرا برسم و حاضر به معاوضه با سانس دیگه هستم...اگر کسی تمایل داشت ممنون میشم پیغمام بده..
09305965432
اطلاعات کامل:
اخرین انار دنیا
کارگردان:ابراهیم پشت کوهی
تالار مولوی
تاریخ: شنبه ۱۰ بهمن
ساعت: ۱۹:۳۰
جایگاه: همکف..ردیف ۵..صندلی ۱
ممنون
برای نمایش « آخرین انار دنیا » کار ابراهیم پشت کوهی..سانس دوم ساعت ۱۹:۳۰ روز شنبه ۱۰ بهمن بلیط دارم اما به دلیل مشکلی که اون ساعت واسم پیش اومده ممکنه نتونم به اجرا برسم و حاضر به معاوضه با سانس دیگه هستم...اگر کسی تمایل داشت ممنون میشم پیغمام بده..
09305965432
اطلاعات کامل:
اخرین انار دنیا
کارگردان:ابراهیم پشت کوهی
تالار مولوی
تاریخ: شنبه ۱۰ بهمن
ساعت: ۱۹:۳۰
جایگاه: همکف..ردیف ۵..صندلی ۱
ممنون
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
سلام
برای نمایش « آخرین انار دنیا » کار ابراهیم پشت کوهی..سانس دوم ساعت ۱۹:۳۰ روز شنبه ۱۰ بهمن بلیط دارم اما به دلیل مشکلی که اون ساعت واسم پیش اومده ممکنه نتونم به اجرا برسم و حاضر به معاوضه با سانس دیگه هستم...اگر کسی تمایل داشت ممنون میشم پیغمام بده..
09305965432
اطلاعات کامل:
اخرین انار دنیا
کارگردان:ابراهیم پشت کوهی
تالار مولوی
تاریخ: شنبه ۱۰ بهمن
ساعت: ۱۹:۳۰
جایگاه: همکف..ردیف ۵..صندلی ۱
ممنون
۱۳
برای نمایش « آخرین انار دنیا » کار ابراهیم پشت کوهی..سانس دوم ساعت ۱۹:۳۰ روز شنبه ۱۰ بهمن بلیط دارم اما به دلیل مشکلی که اون ساعت واسم پیش اومده ممکنه نتونم به اجرا برسم و حاضر به معاوضه با سانس دیگه هستم...اگر کسی تمایل داشت ممنون میشم پیغمام بده..
09305965432
اطلاعات کامل:
اخرین انار دنیا
کارگردان:ابراهیم پشت کوهی
تالار مولوی
تاریخ: شنبه ۱۰ بهمن
ساعت: ۱۹:۳۰
جایگاه: همکف..ردیف ۵..صندلی ۱
ممنون
۱۳
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
سلام
برای نمایش « آخرین انار دنیا » کار ابراهیم پشت کوهی..سانس دوم ساعت ۱۹:۳۰ روز شنبه ۱۰ بهمن بلیط دارم اما به دلیل مشکلی که اون ساعت واسم پیش اومده ممکنه نتونم به اجرا برسم و حاضر به معاوضه با سانس دیگه هستم...اگر کسی تمایل داشت ممنون میشم پیغمام بده..
09305965432
اطلاعات کامل:
اخرین انار دنیا
کارگردان:ابراهیم پشت کوهی
تاریخ: شنبه ۱۰ بهمن
ساعت: ۱۹:۳۰
جایگاه: همکف..ردیف ۵..صندلی ۱
ممنون
برای نمایش « آخرین انار دنیا » کار ابراهیم پشت کوهی..سانس دوم ساعت ۱۹:۳۰ روز شنبه ۱۰ بهمن بلیط دارم اما به دلیل مشکلی که اون ساعت واسم پیش اومده ممکنه نتونم به اجرا برسم و حاضر به معاوضه با سانس دیگه هستم...اگر کسی تمایل داشت ممنون میشم پیغمام بده..
09305965432
اطلاعات کامل:
اخرین انار دنیا
کارگردان:ابراهیم پشت کوهی
تاریخ: شنبه ۱۰ بهمن
ساعت: ۱۹:۳۰
جایگاه: همکف..ردیف ۵..صندلی ۱
ممنون
شمسه این را
خواند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
سلام
برای نمایش « آخرین انار دنیا » کار ابراهیم پشت کوهی..سانس دوم ساعت ۱۹:۳۰ روز شنبه ۱۰ بهمن بلیط دارم اما به دلیل مشکلی که اون ساعت واسم پیش اومده ممکنه نتونم به اجرا برسم و حاضر به معاوضه با سانس دیگه هستم...اگر کسی تمایل داشت ممنون میشم پیغمام بده..
09305965432
اطلاعات کامل:
اخرین انار دنیا
کارگردان:ابراهیم پشت کوهی
تاریخ: شنبه ۱۰ بهمن
ساعت: ۱۹:۳۰
جایگاه: همکف..ردیف ۵..صندلی ۱
ممنون
برای نمایش « آخرین انار دنیا » کار ابراهیم پشت کوهی..سانس دوم ساعت ۱۹:۳۰ روز شنبه ۱۰ بهمن بلیط دارم اما به دلیل مشکلی که اون ساعت واسم پیش اومده ممکنه نتونم به اجرا برسم و حاضر به معاوضه با سانس دیگه هستم...اگر کسی تمایل داشت ممنون میشم پیغمام بده..
09305965432
اطلاعات کامل:
اخرین انار دنیا
کارگردان:ابراهیم پشت کوهی
تاریخ: شنبه ۱۰ بهمن
ساعت: ۱۹:۳۰
جایگاه: همکف..ردیف ۵..صندلی ۱
ممنون
+۱,۴۰۲,۰۰۰ نفر
+۲۷,۰۲۰ برنامه
+۷,۹۸۱,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۵,۴۱۵ برگه
۹,۷۵۱ آلبوم
۵,۶۱۴ پادکست
