دیماه سال گذاشته تاتر محبوبه ها رو دیدم
اما چون اخیرا شروع به نگارش نقد کردم به یاد این تاتر افتادم بازیها بسیار طبیعی و روان بود خصوصا خانم ژاله صامتی

تاتر مونولوگ که با تلفیق ترانه خوانی بازیگر تا پایان توجه مخاطب را صد در صد جذب میکند

من برای نفس کشیدن دنبال اسپانسرم # از جملات به یاد موندنی نمایشنامه

قویا معتقدم جهان فراتر از ادراک حسی ماست شاید زیادی به دیدنیها برای شناخت متکی هستیم ذهن من را با همذات پنداری با یک نابینا به چالش کشید
سپاس از عوامل تاتر ۲ در ۶۰

تاتر من تاجی ام به دلیل موسیقی بسیار دلنواز و تصنیفهای مرتبط حال و هوای داستان را بیشتر منتقل میکند سبک خلاقانه و تم فانتزی روایی داستان تازه و سرگرم کننده بود دو بازیگر صامت صحنه هم در جهت انتقال فضای تاریخی صحنه نقش داشتند
بعنوان یک تاتر موزیکال همچنان اثر سطح بالایی محسوب میشود
تبریک به عوامل این تاتر جذاب

نمایش شب بخیر مادر با بازی روان و باورپذیر معصومه رحمانی و خانم مریم بوبانی را دیدم نمایشنامه هم داستانی جالب و مهیج بود دیالوگهایی که هر کدام شاید با هوشمندی روانشناسانه انتخاب شده بود و تلاش مادر که نظر دختر را به دلخوشیهای کوچک زندگی جلب کند بلکه او را از تصمیمش منصرف کند کاری که همه ما هر روز انجام میدهیم و زندگی همین دلخوشیهای کوچک است و تنها این لحظه .... برای دلخوش کردن اطرافیانمون به زندگی ارتباط واقعی تر با انها برقرار کنیم
دیالوگ جالب من که پیشت بودم چطور ندیدم انقدر تنهایی ؟
حکایت زندگی همه ماست تا وقتی که رابطه ها انقدر سطحی و فقط در حد رفع نیاز نه برای شناخت و فهم دنیای دیگری