سلام و سلامتی برای همه دست اندرکاران نمایش

قبل از هر چیز باید گفت که نمایش خوبی را شاهد بودیم و لذت بخش هست. از نمایشنامه بسیار قوی نیل سایمون که بگذریم، از نقاط مثبت نمایش می شه به بازی خوب و راحت بازیگران اشاره کنیم. همچنین کشمکش های داستان به خوبی از آب دراومده بود. شروع نمایش با افت همراه هست ولی هرچه جلوتر می ریم، اجراها قوی تر و پخته تر می شوند.

برای هرچه بهتر شدن نمایش چندتا نکته کوچیک به نظر من میرسه:
1- نورمن باید خیلی ساده لوحانه تر شخصیت پردازی می شد. کنتراست نورمن و اندی باید بسیار بیشتر به چشم بیاد. در این جا هست که کمدی خودش رو بیشتر ... دیدن ادامه ›› نشون می ده.
2- نمایشنامه طنز سیاسی-اجتماعی داره و البته در فضای کشور خودش معنای بیشتری پیدا می کنه، در این نمایش تایید کمی رو بر روی موارد سیاسی-اجتماعی شاهد بودیم.
3-باز هم مثل تمامی نمایش های کمدی این روزها، البته خوشبختانه با غلظت خیلی کمتری، برای ایجاد فضای خنده از شوخی های دم دستی و تا حدی مبتذل بهره گرفته شده. استفاده از این المان ها در این نمایش، ارزش طنز لایه های درونی تر نمایشنامه رو تا حدی زیادی کاهش داده.

در کل دیدن این اجرا ارزش وقتی که گذاشته میشه حتمن داره و اوقات خوبی رو رقم می زنه.

بعد از دیدن نمایش مردد بودم بین ضعف نمایشنامه یا ضعف اجرا. بنابراین نمایشنامه رو تهیه کردم و خوندم و متوجه شدم که با تغییرات زیادی که ایجاد شده (که احتمالا برخی از اون ها ناگزیر بودن) یک کار طنز تبدیل شده به یک کار فکاهی.
بازی ها خیلی چشمگیر نبود و بازی پدر دروبنی کاملا از سر واکنی اجرا شده بود.
نمایش نامه با شوخی های دم دستی پر شده بود و بعضی جاها حرف های رکیک اضافه شده بود.
دکور خیلی ساده و ضعیف بود.
در کل نمایش ضعیفی رو شاهد بودیم.

از بهترین نمایش هایی که بر روی صحنه است.
به راحتی می توان امتیاز ۴.۵ از ۵ را به آن داد.

این نمایش هم مانند نمایش های قبلی آقای شهرستانی، از بازیگران آماتور که تجربه اول بازیگری را دارند استفاده شده است. نظر بر اساس اجرای جمعه شب است (از آنجا که شب های مختلف بازیگران مختلفی ایفای نقش می کنند).
کارگردانی بسیار قوی است که در تمام جنبه ها، قابل لمس است. از اجرا گرفته تا فلش بک های داستان و تعامل با مخاطب همه چیز به اندازه، یک دست و پرقدرت است. گرچه در جایی انتهای داستان اتفاقی رخ می دهد که باید آن را حدس زد (به احتمال زیاد موانع معمول مانع از اجرای واضح این اتفاق شده است).
نمایشنامه ی سنگینی را شاهد هستیم که روال منطقی و باور پذیری دارد. از آنجا که نمایش بر پایه برش تاریخی خاصی بنا شده است، شاید نسل جدید ارتباط کمی با آن بگیرند (گروه سنی شرکت کننده هم موید این موضوع است) و یا قبل از آن نیاز دارند از آن برهه تاریخی اطلاعاتی کسب کنند تا نمایندگی فکری هر کدام از شخصیت ها را درک کنند.
بازیگران مسلط بر نمایشنامه هستند و‌ بازی تقریبا بی عیبی را شاهدیم. گرچه از نمایش های قبلی آقای شهرستانی، مانند باغ آلبالو، ... دیدن ادامه ›› بازی روان تری را می بینیم، ولی بازیگران بیشتر اجرا نقش می کنند تا خلق نقش که به احتمال زیاد به علت تجربه اندکشان است.
صحنه پردازی بسیار به جا و چشم نواز است و گذشته از برخی مشکلات ساختاری تماشاخانه سنگلج، مانند نور مستقیم بر چشم بازیگر در هنگام اجرای منولوگ، یا دید اندک صندلی های ردیف کناری، به صحنه جان داده است.
بازخورد مخاطبان در طول و انتها نمایش، حاکی از رضایت بالای تماشاگران است.

در مجموع، نمایش درام، سنگین و زیبایی را می بینیم که می تواند مخاطب را به فکر فرو برد و حرف های بی پرده ای از برش زمانی خاصی را بیان می کند.

پیش از هر چیز قدردانی از زحمات همگی

امتیاز بالایی برای این نمایش نمیشه در نظر گرفت، شاید ۲ از ۵.

نمایشنامه ضعیف. دیالوگ ها خستگی آور، و شوخی ها سطح پایین، عدم تطابق هدف نمایشنامه و تشبیه پایانی به کل نمایش.
بازیگران خام. گرچه مشخص بود که تلاش زیادی می‌کنند ولی حسی از آنچه که ایفای نقش می‌کردند، القا نمی‌کردند.
کارگردانی کم رمق. نمونه های زیادی مشهود بود که تو ذوق می‌زد. مثل داد زدن بازیگران در جایی باید تحکم ایجاد می‌کردند.
از واکنش تماشاچیان برمی‌اومد که کودکان زیر ۸ سال بیشترین لذت رو از نمایش بردند. در صورت اجرا برای کودکان موفقیت نمایش بالاتر خواهد بود.

در کل نمایش یک فکاهی کمی خنده‌داره که سعی کرده مخاطب رو با بازی و دیالوگ‌های نه چندان چشمگیر بخندونه.