سومین شب اجرا تماشاگر مانش بودم.آقای کیومرث مرادی به رسم دیرینه ای که دارند قبل از اجرا در تاریکی صحنه ظاهر شدند و اجرا رو به هنرمند نارنین از دست رفته علی سلیمانی تقدیم کردند.طراحی صحنه و نور عالی بود.متن جذاب و گیرا و بازی ها روان و دوست داشتنی بود.آن طور که باید حق مطلب ادا شد.قصه مهاجرت قصه همیشگی در سراسر این سیاره زمین است که گویی هیچ وقت تکراری نمی شود.لاویا دختری از سرزمین های هزاره چه خوب مرا با خود تنیدی و همراه کردی گویی تو منی و من تو با هر قطره اشکت اشکها ریختم.نازنین کریمی،سام درخشانی و مهدی حسینی نیا عزیزان بازیگر این نمایش بسیار خوش درخشیدید،تسلط شما در بیان دیالوگ ها با آن حجم از نور و مه واقعا دست مریزاد دارد.کار سختی بود و شما آسان به نمایش گذاشتید.تنها نقطه ضعف کار صدای صحنه بود که نویزهای بسیاری داشت و امیدوارم در شب های بعد تکرار نشده باشد.