لحظه ها تون به کام
آقای تولمی عزیز چقدر با موضوع نمایشتون به فکر فر رفتم. تمام مدت به این فکر کردم که چقدر ما آدم ها برای هم و حتی خودمون وقت کم میزاریم . ای کاش به خودمون بیایم .
از فضای نمایش، موضوع ، اجرای زیبای بازیگران عزیز و صدای بی نظیر هنگ درامی که در فضا پخش بود لذت بردم .

در پاسخ به سوالی که در اول نمایش پرسیده شد از دیشب تا الان فکر کردم و تصمیم گرفتم در آخرین ملاقات خودم رو تو کافه دعوت کنم و از خودم به خاطر همه تلاشها از خودگذشتگی ها و مهربونی هام تشکر کنم و عذرخواهی کنم که خیلی خیلی کم برای خودم وقت گذاشتم خیلی کم به صدای درونم گوش دادم ، همیشه خودم رو حذف کردم تنها برای خواسته ها دیگرانی که هیچ وقت برای خواسته هام وقت نداشتن و هیچ وقت من رو نشناختن.
برای مملکتم دلم گرفت که چقدر ما رو بخودش درگیر کرده و کاری هم نمی تونیم براش بکنیم لااقل الان . به امید روزهای خوب که حال دل هممون خوب بشه.