شب قبل به تماشای این نمایش نشستم.کاری بی نقص و جذاب بود،گرچه جاداشت از لحاظ داستانی بهتر باشد اما بازی های عالی که توش گنجانده شده بود نقطه ضعف های کوچکش رو می پوشاند.نمایشی سرگرم کننده از جنایاتی که به عشق و نهایتا به نهایت اصلی همه ی ما یعنی مرگ ختم شد.من توی صندلی ام با رومئو عاشق شدم و با مرگش عشق رو کشتم.
نکات درخشانش بازی فوق العاده ستاره پسیانی،نوید محمدزاده و بهرام افشاری بود و همچنین خسرو پسیانی که بازی عالی و مهم‌تر صدای قشنگش آدم رو متحیر می کرد.
در کل می تونم بگم شما یک ساعت و خرده ای از صندلی اون توی سالن استاد سمندریان در قلب تهران جدا میشید و در دنیای مردگان با کاپولت ها و مونتاگو ها همراهی می کنید .درحالی که صدای نی انبون روحتان رو التیام می بخشه و دیالوگ های ماندگار ذهنتون رو مشغول می کنه.
حتما پیشنهاد می کنم

ای وای بر اسیری کز یاد رفته باشد. در دام مانده باشد صیاد رفته باشد